Wie het even vergeten was: de huidige golf van Britse gitaarhypes is helemaal niet zo uniek. De zogenaamde britpop keert elk decennium wel weer terug. In feite ontstond de term zo'n twee 'golven' geleden, begin jaren negentig en voor de Blur-versus-Oasis-periode. Centrale elementen waren de befaamde Hacienda-club in Manchester ('Madchester'), de opkomst van illegale raveparties en drugs (XTC) en een bonte mengelmoes van gitaarpop en dance. Vaandeldragers waren bands als The Stone Roses, Charlatans en de meest bonte van allemaal, Happy Mondays. Spijtig genoeg is deze legendarische band spoedig in zijn succes verdronken, een recente laatste stuiptrekking niet te na gesproken. Het buitensporige gedrag van zanger Shaun Rider en overmatig gebruik van drugs en alcohol heeft verhinderd dat het niveau van een plaat als 'Pills'n'Thrills'n'Bellyaches' ooit nog geëvenaard werd en zorgde ervoor dat liveshows meer en meer valse, jankende en ronduit beschamende vertoningen werden. Deze dvd blikt echter terug op een periode dat het allemaal nog goed ging, met name 1990, wanneer de band zijn eerste (en laatste) Amerikaanse tournee ondernam.
Legendarisch zijn deze beelden in elk geval. Livemateriaal waarop de band in vorm (lees: zichzelf waardig) is, was voordien een zeldzaamheid. Los daarvan betreft het hier een weergave van de tien beste songs die Happy Mondays ooit maakten en dat in soms werkelijk hallucinerende versies. Want als er iets is dat deze malloten zeker konden, is het wel zowel zichzelf als het publiek in een collectieve extase brengen. Concerten waren steevast ervaringen. Oppeppende beats, repetitieve, psychedelische thema's en het bewust, quasi nonchalant vals zingen en musiceren zijn belangrijke speelkaarten gebleken. Het overdreven potsierlijk, totaal gedrogeerd gehuppel van zesde bandlid Bez, die op onversterkte maracas ca na bewust geen enkel instrument in zijn handen kreeg, is zonder twijfel ook een belangrijk deel van het spektakel. In elk geval lijkt het rond elkaar tollende spel van funky bas, solerende gitaar en dansritmen in de liveversie van 'Kinky Afro' op een heuse LSD-trip. Hetzelfde geldt zonder enige twijfel voor hits als 'Rave On', 'Hallelujah' of 'Clap Your Hands'. De bandleden met het hoofd in de imaginaire roze wolken los door elkaar dralend op podium en een over elkaar heen bewegend publiek zijn dan ook vaak wederkerende beelden. Wijd opengesperde ogen met veel te kleine pupillen en soms nogal wazige slow motion-beelden spreken boekdelen. Beeld en muziek vullen elkaar vaak perfect aan. Spijtig genoeg betreft het hier echter toch niet één grote audiovisuele trip. Tussen de livebeelden door zitten ook vele reisfragmenten en blikken achter de schermen gemonteerd. Die onderbreken regelmatig ook de muziek. Een verheven sfeeropbouw wordt zo enkele keren pijnlijk tenietgedaan. Gelukkig eindigt zestig minuten 'Madchester'-gekte in een haast demonische danceshow van een klein kwartiertje ononderbroken 'Hallelujah' en 'Wrote for Luck' (een heuse rave-orgie!).
Deze dvd is niet enkel een leuke terugblik op een ongetwijfeld onderschatte band, maar ook een kijk in het hart van de zogenaamde britpop. Muzikaal gezien bevat dit document enkele ronduit knallende momenten, die zeker ook op YouTube! terug te vinden zijn. Het had allicht een leuker idee geweest het 'achter de schermen'-gegeven niet tussen de muziek te monteren, maar voor- of nadien te plaatsen. Los daarvan is dit een mooie ode aan de Happy Mondays. http://www.youtube.com/watch?v=kjtZz_oZsVE
Meer over Happy Mondays
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
