Harmful is een Duits trio dat tijdens de opnames van hun zevende album werd vervoegd door Billy Gould, de bassist van wijlen Faith No More. Gould was oorspronkelijk ingehuurd als producer, maar besliste gaandeweg mee in de band te stappen als tweede gitarist. De al wat oudere rockers zijn al 15 jaar samen, maar na zes Duitse releases is '7' de eerste Harmful-cd die internationale promotie krijgt. Waarom dit zo lang op zich heeft laten wachten is een raadsel: hoewel de band zich niet meteen tot de nieuwe Rammstein zal ontpoppen, is deze catchy metalrock van een meer dan degelijke kwaliteit en moet de groep niet onderdoen voor gelijkaardige acts als Amplifier of Ladyfinger.
De plaat start wat verontrustend met 'Old Mistakes', waarin de luisteraar eerst een doorsnee metalriffje te horen krijgt waar enkel Limp Bizkit zich niet voor zou schamen. Wanneer de band een minuutje later bij het refrein arriveert is echter overduidelijk geworden dat Harmful prat kan gaan op onverwachte wendingen om u tegen te zeggen en de band een overvloed aan hooks in huis heeft. Zanger/gitarist Aren Amirze slaagt er jammer genoeg niet in soortgelijke verrassingen in zijn teksten te leggen: in opener 'Old Mistakes' alterneert de man in het refrein tussen "I'll never make the same mistake twice" en "I think I'll make the same mistake twice". Variëren op een duf thema leidt dus niet meteen tot minder duffe teksten. Amirze zingt bovendien met een erg harig accent, waarmee hij in breaks en zachtere stukken nog houteriger klinkt dan onze eigen Rudy Trouvé. Dat mag echter het voornaamste bezwaar zijn tegen Harmful: de band toont zich song na song als een inventief gezelschap dat waarde hecht aan goede composities en boeiende structuren. Zo doet het zweverige 'Tension', veruit een van de beste tracks op de plaat, denken aan de latere Hüsker Dü-albums (opnieuw jammer van het refrein: "Why does it feel/ So cold inside?"). Ook het sombere 'Elaine' is raak: het object van verlangen krijgt een serenade van mineurakkoorden en cynische frases als "All is just fine/ When you're mine/ Elaine". De mindere (maar nooit echt slechte) songs palmen echter het leeuwendeel van '7' in: het voor de hand liggende 'Tenderly' bezondigt zich aan een aanstellerige break waarin Amirze gewichtig het titelwoord uitspreekt, terwijl 'Not in Love' een teleurstellend doorslagje is van Amerikaanse indierock à la The Afghan Whigs. Vooral naar het einde toe, wanneer de potentiële singles op raken, vervalt het album in eentonigheid met vlak materiaal als 'Recipe', de obligate akoestische spielerei 'Mesanichta' (dank u, Led Zeppelin) en het drammerige 'Break Point', dat zijn voordeel denkt te doen met een platgetreden stop-start structuur – Amirze durft het nummer zelfs te besluiten met een laconiek "Stop".
Voor een kersverse band zou '7' zeker geen misse prestatie zijn; dat het hier om Harmfuls zevende release gaat, is daarentegen niet erg hoopgevend voor diens internationale carrière. De doorgewinterde bandleden weten waar ze mee bezig zijn en tonen dat ze puike songs kunnen schrijven, maar het geheel is helaas te weinig overtuigend om de loftrompet te steken.
Meer over Harmful
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
