Hexperos is een project dat gestart werd door zangeres Allessandra Santovito en cellist Francesco Forgione. Dat betekent dus ook dat al wie beenharde metal verwacht er flink aan is voor de moeite. Hexperos houdt zich op in de schemerzone tussen klassieke muziek en dark ambient, een wereld waar het goed vertoeven is wanneer men even wil vluchten van de dagelijkse rompslomp.
Het instrumentarium is ontegensprekelijk klassiek getint: onder meer cello, contrabas en viool neemt een groot deel van de muziek voor de rekening. Nochtans is het geheel niet bepaald klassiek opgebouwd. Alle songs dragen een stuctuur die eerder aansluit bij meer gangbare populaire muziek (of in het uiterste geval metal) met een herkenbare strofe-refrein aanpak. Dat maakt alles ook een stuk makkelijker verteerbaar voor de luisteraar die an sich weinig op heeft met traditionele klassieke muziek.
Het tempo ligt overwegend traag, en dat is niet meer dan logisch. De songs kennen een relaxerend zweverig ritme en de frêle stem van Allessandra mag dan ook schitteren boven de muziek. Links en rechts krijgt het geheel haast opera-achtige kenmerken, maar het geheel heeft nergens de overdadige bombast die vele opera's jammer genoeg kenmerken. Dat ingetogene is echter soms ook een zwak punt van Hexperos: van tijd tot tijd krijgt een mens het gevoel alsof het geheel iets te veel kabbelt, en dat er soms een uitbarsting gemist wordt. Aan de andere kant, dat rustige en introverte karakter van het geheel heeft ook wel een leuke toets.
Wie valt voor sferische en introverte muziek gekoppeld aan een klassiek instrumentarium, mag zeker en vast het oor te luisteren leggen bij Hexperos: het geheel draagt ontegensprekelijk het kenmerk van doorwinterde muzikanten en alles vloeit bijzonder natuurlijk. Wie echter een beetje meer pit in de muziek verwacht, kan beter iets aanschaffen met meer elektrisch getinte muziek.
