Het uitzicht is niet alles, zegt een oud spreekwoord wel eens. Maar best ook, want de hoes van dit kleinood is niet om aan te zien. Een eenzame toren in een verpieterd grasveld met een knalroze lucht op de achtergrond? Het is een beetje vreemd maar het is gelukkig de muziek die mag tellen. In het geval van Icarus Witch is dat mankementje nummer twee, want dit is zonder twijfel een van de minst opvallende releases in lange tijd.
De wat belegen songtitels mogen de heren vergeven worden, immers, zij zijn nog in geen honderd jaar de enige act die last heeft om inventieve songtitels te verzinnen. Want eerlijk is eerlijk: 'Out For Blood', 'Written In The Stars' of 'Smoke And Mirrors' zijn al voldoende malen gebruikt door anderen. Tot daaraan toe. Stijlgewijs houdt Icarus Witch zich op in de klassieke US powermetaldivisie, wat zich voor een stuk ook uit in het feit dat ze Joe Lynn Turner (voorheen Deep Purple) wisten te strikken voor een gastbijdrage op 'Mirror Mirror', wat meteen ook het enige opmerkelijke feit van dit album is. Maar in tegenstelling tot Slough Feg, die zeer leuke melodieën verzinnen en verfrissend zijn in hun retro-aanpak, weet dit viertal op geen enkel moment de saaiheid te verdrijven. Elke gitaarriff is minstens al honderd keer eerder opgedoken in eender welke klassieke metalband en veelal in betere uitvoering. Maar klap op de vuurpijl is zanger Matthew Bizilia. Hoe de man het doet is een raadsel, maar hij laat een eend met chronische bronchitis nog aangenaam klinken. Niet alleen neuzelt hij meer dan hij zingt, maar slaat hij er ook in om werkelijk bedroevend uit de hoek te komen. Met andere woorden, heel de band schiet te kort op elk vlak om enigszins te kunnen overtuigen.
In de stortvloed aan releases is dit er eentje die makkelijk genegeerd kan worden, want Icarus Witch zit zodanig onder de middelmaat dat het pijnlijk wordt. Een plaatje om meteen te vergeten, met andere woorden.
Meer over Icarus Witch
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
