‘Ziek’ is een woord dat al vaak naar het hoofd van Gautier Serre is gesmeten. Misschien is dat wel deels terecht. Hij richtte de groep Whourkr op die met de term ‘brutale experimentele cyber-grindcore’ werd geformuleerd. Igorrr is nog zo’n gestoord projectje dat opvallend apart klinkt. Zijn derde album ‘Nostril’ wordt ruim omschreven als ‘barok-core’.
Wie het ingenieuze idee krijgt om elektronica aan te vullen met klassieke instrumenten of samples van oude muziek, moet zeker niet denken daarmee tot de grote vernieuwer te worden gekroond. Reeds velen waagden zich daaraan in het verleden, de ene al beter geslaagd dan de andere. Maar in tegenstelling tot pakweg de klassieke breakcore van Venetian Snares slaat Igorrr een andere weg in. Snares behandelde zijn samples met groot respect. Igorrr is daarentegen helemaal niet bang om ze door het slijk te halen en er degoutant (of nonchalant) mee om te springen.
‘Nostril’ mag een smerige zooi van allerlei stijlen genoemd worden. ‘Double Monk’ heeft snoeiharde beats die aangekleed worden met een geestig balkanmelodietje. Het effect is ronduit hilarisch. De banjo in ‘Tendon’ gaat over in melancholische violen die afgewisseld worden met Franse chanson en operazang. Al deze uiteenlopende geluidselementen worden enthousiast bij elkaar geknutseld met beats en metalgitaren tot een kruidig papje.
De samples spreken tot de verbeelding en worden kort genoeg gehouden zodat ze niet de kans hebben te gaan vervelen. De vele breaks en beats houden in de meeste nummers tempo in de zaak en switchen van de ene stijlperiode naar de andere. ‘Unpleasant Sonata’ heeft een orgelmelodie die uit de barok zou kunnen afstammen, maar wordt aangedreven door een hevig gehakketak van ritmes.
Naar het einde van ‘Nostril’ neemt de wilskracht wat af en wordt het allemaal braver. Daar zitten meteen ook de mindere nummers van het album. Als de gebruikte stijlen wat minder krachtig in de verf gezet worden, verzandt de muziek, in de wirwar die het al is, in een volledige puinhoop.
Gautier Serre is een brutale clown die met veel ironie en wilskracht de meest uiteenlopende romantische en authentieke muziekstijlen combineert in een hevige breakcorerazernij. Een aardig staaltje van krankzinnige cross-over.
