Snuffel online maar eens rond in het palmares van de Britse producer Inigo Kennedy. Een duizelingwekkende lijst van tientallen releases onder verschillende aliassen en labels is het resultaat. Al een kleine twintig jaar lang blijft de creatieveling onophoudelijk snuffelen in de mogelijkheden van elektronische apparatuur en hun originele geluiden en geluidsmanipulaties. Met ‘Vaudeville’ is de elektronicafreak aan zijn vijfde volwaardig album toe, ditmaal uitgebracht op het ondergrondse, Gentse Token Records: een pareltje boordevol gesofisticeerde IDM creaties.
IDM ofte Intelligent Dance Music gaat over het haast perfectionistisch zoeken naar de juiste digitale geluiden en ze op een zorgvuldige manier in elkaar schuiven, liefst op verschillende snelheden. Zo ontstaat een complexe technologische ritmepuzzel waarin drive en melodie op een gelijke hoogte komen te staan en die zowel uitnodigt tot dansen als tot luisteren.
Die elementen zijn op het nogal vreemd getitelde ‘Vaudeville’ zeker ook aanwezig (het gaat hier dus zeker niet om een muzikaal satiretoneel). Een mooi schouwspel van rollende bassen, geloopte ritmische samplegeluiden, sissende percussie en fonkelende melodieën krult in een hypnotiserende mantra als ‘Winter’ om zichzelf heen, voorzichtig van klankkleur veranderend. Een subtiele evolutie wordt in een track als ‘Birth’ zelfs een heuse muzikale historie, waarbij een duistere sfeer, glijdende synthesizerakkoorden en digitale strijkers de emotionele hoofdrolspelers zijn en geluiden van regen en een helikopterpropeller de fantasie prikkelen .
Vaak durft Kennedy nog dat tikkeltje door te duwen door zijn grondritmes een industrieel, mechanisch pompende uitstraling te geven. Het wat kille ‘Aleph’ is een stuk penetrante techno met snijdende beats, maar wordt verrijkt met veel melodieuze halo’s die voor een hoofdtollende diepgang zorgen. Mechanische muziek wordt zo opvallend gevoelsgeladen, menselijk gemaakt. Hard ontmoet zacht. Om zoiets tien keer op rij te presteren, is geen sinecure. Op deze haast buitenaards klinkende plaat vol brede texturen, staat echter elk geluidje op zijn plaats.
‘Vaudeville’ is zonder enige twijfel een precisiewerk. IDM-invloeden uit de gouden jaren ’90 (die voornamelijk met hiphopritmes goochelden), worden vermengd met sfeersynthesizers, actuele detailgeluiden en techno-invloeden. Het geheel klinkt fris en laat de luisteraar geen seconde los, wat zeker niet vanzelfsprekend is bij een zangloze elektronische ritmeplaat.
