Insidious Disease mag met recht en rede een 'all star band' genoemd worden. Breinen achter deze act zijn gitaristen Silenoz en Jardar, gekend van respectievelijk Dimmu Borgir en Old Man's Child. Basbeest van dienst is de van Napalm Death afkomstige Shane Embury, op de drums zit Tony Laureano (ex-Angelcorpse, ex-Nile, ex-Dimmu Borgir) en de vocalen worden verzorgd door legende Mark Grewe (Morgoth). Ronkende namen dus, maar geeft Insidious Disease ook wat het beloofd?
Het antwoord is ontegensprekelijk “Ja!”. Wie gedacht had dat deze band zich in de zwartmetalen regionen zou ophouden, is eraan voor de moeite, want dit is death metal van de zuiverste soort. Het materiaal van 'Shadowcast' is gebaseerd op songs van het death metalverleden van Silenoz, maar de uitvoering is op en top modern. Insidious Disease heeft geen nood aan flitsende techniek of walgelijk snelle tempo's, maar grossiert in doodsmetaal dat bijzonder groovy en trefzeker is. Het is bijzonder bruut, maar zonder overdreven lomp te moeten zijn.
Ook zonder de bekende namen had 'Shadowcast' potten gebroken, want de negen nummers van dit album staan als een huis: de drums gaan snel tekeer, maar Laureano heeft blijkbaar geleerd dat enkel hypersnel blasten ook maar saai wordt. Het tempo is met andere woorden snedig zonder te hard voorbij te jakkeren. Ook gitaristen Silenoz en Jardar laten zich van hun beste kant horen, want de riffs en ziekelijk klinkende melodieën die voorbij komen, blijven bijzonder goed hangen en smaken naar meer. Daarenboven heeft elk nummer een eigen identiteit, waardoor het geheel nergens saai of voorspelbaar wordt. Zo is 'Boundless' behoorlijk snel en furieus, maar neemt 'The Desire' dan weer wat gas terug ten voordele van een wel erg creepy atmosfeer. 'Abortion Stew' is – zoals de titel doet vermoeden – eerder gebaseerd op de lompheid van de zogenaamde Stockholm death metal (met uptempo polkadrums) en is 'Value In Flesh' gewoonweg griezelig.
Hetgene dat Insidious Disease echter naar de top hijst, is niet enkel het puike vakmanschap dat de muzikanten etaleren, maar de ongeëvenaarde gifstrot van Grewe: niet alleen is hij zeer goed herkenbaar en verstaanbaar, zijn ziekelijke kreten maken het plaatje compleet. Waar vele genregenoten louter zo diep en onverstaanbaar mogelijk willen grommen, bedient hij zich van een relatief hoge rasp, die echter klinkt alsof hij doorheen een emmer vol snot en pus schreeuwt. Het klinkt even smakelijk als de omschrijving doet vermoeden, en daarom is 'Shadowcast' ook zo'n genietbaar album.
Dit album mag dan al een debuut zijn van gevestigde namen, de kwaliteit staat buiten kijf en het staat vast dat dit een death metalalbum is dat hoog in de jaarlijstjes zal eindigen: de nummers zijn sterk opgebouwd, bevatten een kop en staart en nagelen zich in het geheugen vast als tien centimeter lange nagels doorheen het gemiddelde darmkanaal.
Meer over Insidious Disease
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
