Jean-Baptiste Stuck is niet de meest bekende componist uit de Franse barok maar tijdens zijn leven werd hij bijzonder hoog geacht. Zo vermeldt de filosoof Rousseau hem bijvoorbeeld als een van de grootste componisten uit diens tijd. Stuck was Italiaans van geboorte, met Duitse voorouders maar vestigde zich in Frankrijk aan het hof van Philippe II, de hertog van Orléans en een gekend mecenas. Het grootste deel van zijn composities schreef Stuck vroeg in zijn leven want op latere leeftijd legde hij zich eerder toe op cello- en gambaspel. Hij kwam tot een in die tijd erg gesmaakte synthese van de elegante Franse en melodieuze Italiaanse muziekstijlen en die komt het best tot uiting in de boeken met 'cantates' die hij tussen 1706 en 1714 schreef. In tegenstelling tot de Duitse cantates uit die tijd waren deze Franse cantates heel kleinschalig, zowel wat opzet als wat instrumentatie betreft Enkele recitatieven en aria's volgden elkaar op, begeleid door een beperkt aantal instrumenten. Op deze cd zijn dat bijvoorbeeld twee violen of twee fluiten en continuo. Stucks cantates halen hun inspiratie, zoals zoveel laatbarokke kunstwerken, uit (allegorische voorstellingen van) de klassieke mythologie. Drie cantates ('L'impatience', 'Mars Jaloux' en 'Héraclite & Démocrite') worden op deze plaat aangevuld met muziek van Stucks tijdgenoten: een sonate voor twee violen en continuo van Michele Mascitti en eentje voor viool en continuo van François Duval.
Al kan deze muziek snel wat eentonig overkomen, toch doen de zangers hun best om veel variatie aan te brengen, naargelang de verschillende onderwerpen van de cantates. Jean-Francois Novelli is een overtuigende Romeinse god Mars in 'Mars Jaloux', met een emotionele en heftige zangpartij. Het verschil tussen de pessimistische filosoof Heraclitus en de optimist Democritus wordt ook goed weergegeven, zowel in de muziek zelf als in de uitvoering. Zo zingt Heraclitus met lange frases vol pathos, terwijl de ironie van Democritus wordt uitgebeeld met korte, vinnige motiefjes. Uitspraak is in een elegant, archaïsch Frans dat ondanks de soms grillige melodielijnen steeds goed verstaanbaar blijft.
Ook de instrumentalisten geven een frisse en levendige interpretatie van deze muziek weer. Knappe fragmentjes zijn bijvoorbeeld het snelle tweede deel uit Duvals sonate of de 'Volti' de finale uit die van Mascitti. Hoewel verscheidene versieringen in de melodie steeds stijlvol aangebracht worden, kan deze muziek toch snel wat eentonig worden – korte frases in de trage delen en een vrij voorspelbaar harmonisch patroon zijn de schuldigen. Daarom is dit een cd die eerder kenners zal aanspreken: de muziek wordt gevarieerd en elegant gebracht maar is zelden memorabel genoeg om lang te blijven hangen.
Meer over Jean-Baptiste Stuck
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
