Het is tien jaar geleden dat 'Grace' verscheen en na tal van postume releases heeft Sony besloten het enige volwaardige studioalbum van Jeff Buckley heruit te geven. Naast de geremasterde versie van 'Grace' bevat de zogenaamde Legacy Edition ook een schijfje met vooral onuitgegeven werk en een DVD. Op de DVD staan vijf video's en een uitgebreidere versie van de documentaire over het maken van 'Grace'.
Voor wie 'Grace' al in huis heeft, biedt deze editie met de documentaire een mooi beeld van de sfeer rond het maken van 'Grace', weliswaar zonder een vleugje kritiek. Er wordt uitgelegd hoe belangrijk de band rond Buckley wel was en producer Andy Wallace vertelt hoe het was om met Buckley samen te werken. Ook het creatieve proces komt even aan bod: Buckley had zoveel ideeën dat het voor hem moeilijk was om er één af te werken alvorens aan een ander te beginnen. De extra cd (voorzien van commentaar door labelman Steve Berkowitz en mama Mary Guibert) bevat naast enkele nummers die reeds op de 'Grace EPs' te vinden waren, onuitgegeven tracks. 'Forget Her' staat erop, de reden waarom Jasper Steverlinck zijn versie niet meer mocht uitbrengen. Het is een traag opbouwende song die de kenmerken van een Buckley-nummer heeft: een warme, emotionele zang en potig gitaarwerk. De Bob Dylan-cover 'Mama, You Been on my Mind' bestaat voornamelijk uit zang en is overtuigend gebracht. Dat Buckley ook blues kan zingen, wordt duidelijk met de cover van 'Parchman Farm Blues' van Bukka White. Nog meer covers zijn er met het luid rockende 'Kick Out the Jams' en het zachte 'The Other Woman'. Alternatieve versies van Buckley-nummers worden vertegenwoordigd door 'Dream Brother' (twee keer), een nog wildere versie van 'Eternal Life' en één van zijn eerst geschreven nummers: 'Strawberry Street'. Toch levert deze bonuscd geen nieuwe inzichten of onmisbare pareltjes op.
Wel een pareltje is 'Grace' zelf. Het absoluut de moeite om deze plaat in huis te hebben, deze keer van de originele tapes gehaald en nog eens op cd gezet is. Al veelvuldig opgehemeld blijft het album een standaardwerk voor rock uit de jaren '90. Niet alleen bevat het klassiekers als de cover van Leonard Cohens 'Hallelujah', 'So Real', 'Grace', 'Last Goodbye' en 'Eternal Life', ook pakkende nummers als 'Mojo Pin' en het rustigere 'Lilac Wine' zijn erop terug te vinden. Als rode draad is er de hemelse stem van Buckley die uitblinkt in veelzijdigheid. Aangevuld met sfeervolle gitaren, van zacht naar zwaar rockend of daartussen opbouwend, geven zijn songs op een intrigerende manier zijn emotionele toestand weer.
Moeder Buckley heeft beloofd dat er nu echt geen materiaal in verband met 'Grace' is dat niet beschikbaar is voor het grote publiek. Het valt te hopen, want stilaan beginnen zelfs de die-hard fans verzadigd te geraken. Toch zullen zij zich tegoed kunnen doen aan deze release. Anderen moeten zich afvragen hoeveel ze ervoor over hebben om meer te weten over Jeff Buckley, maar 'Grace' is voor iedereen een aanrader.
Meer over Jeff Buckley
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
