Jesse Malin behoeft na een muzikale carrière van ondertussen om en bij de dertig jaar waarschijnlijk geen voorstelling meer. Toch is er wat veranderd voor de voormalige punkrocker uit New York. Na een jaar radiostilte siert hij, op z’n tweeënveertigste, niet meer alleen de platenhoes: op ‘Love It To Life’ wordt hij voor het eerst geruggensteund door The St. Marks Social. Waarschijnlijk was deze plaat er niet gekomen, mocht hij niet gevraagd zijn om muziek in elkaar te knutselen voor een documentaire over de Amerikaanse schrijver J.D. Salinger. Twee nummers van deze opdracht belandden op dit album.
Met het vurige, Springsteeniaanse ‘Burning The Bowery’ kent ‘Love It To Life’ een erg aanstekelijke aanzet. Voor alle duidelijkheid: ‘The Bowery’ uit het lied is een buurt in Manhattan waar vroeger concertzalen stonden, maar die verloederde vanaf de jaren twintig van de twintigste eeuw. Voor dit album speelde deze locatie een belangrijke rol. De ruige rock krijgt een vervolg in het met loeiende en pompende gitaren beladen ‘All The Way From Moscow’.
Een volledig ander universum wordt gecreëerd tijdens ‘The Archer’. Verwonderlijk is dat niet, aangezien dit nummer samen met ‘Lonely At Heart’ deel uitmaakte van de eerder aangehaalde soundtrack. In beide nummers wordt er een mysterieuze rust ingebouwd, iets onwezenlijks, iets ongrijpbaars, wat raar maar prettig aanvoelt wanneer het volledige album wordt overschouwd. ‘Lowlife In a High Rise’ is een nieuw nummer dat op diezelfde eigenschappen leunt. Het nummer ‘The Archer’ is trouwens geïnspireerd op de gewoonte van Salinger om bij de vleet liefdesbrieven rond te sturen. Hierbij maakte Malin de vergelijking tussen liefdesbrieven en het afvuren van pijlen.
Hiermee zijn de hoogtepunten van ‘Love It To Life’ aan bod gekomen. Andere nummers, met ‘Burn The Bridge’ op kop, slaan niet echt aan op plaat, maar lenen zich waarschijnlijk beter tot een stomende live versie. ‘Disco Ghetto’ en ‘Black Boombox’, tenslotte, zijn voorbeelden van songs die veel te weinig in het vlees zitten en niet afgewerkt klinken, zodat ze de vaart van het volledige album naar beneden halen.
Jesse Malin heeft met ‘Love It To Life’ een verdienstelijke rockplaat op de markt gebracht die evenwel de middelmaat niet overstijgt. Jammer genoeg blijkt zijn genuttigde concept dit keer niet volledig te werken op plaat, met uitzondering van het tweeluik dat werd aangewend voor de Salinger-soundtrack. Veel van de overige nummers hebben evenwel een goede basis en lijken eerder geschikt voor een live uitvoering.
Meer over Jesse Malin & The St. Marks Social
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
