Met 'Cruel Words' is Johnny Dowd niet aan zijn proefstuk toe. De aardig ontspoorde vijftiger zit al twintig jaar in het vak en heeft zijn geluid al gevonden toen de dieren nog spraken. Dowd zoekt de duisterdere regionen van het menselijke bestaan op in een soort avant-gothic-country-trash, daarin bijgestaan door een uitstekende band.
Johnny Dowd maakt muziek die op country gebaseerd is, maar onderweg een paar hoeken verloren heeft. De gitaren op 'Cruel Words' klinken als de eerste kettingbotsing van een nieuw jaar, de bassen neigen verdacht vaak naar kitscherige techno en deze kloeke grijsaard zingt over dingen die een goed burger liever mijdt. Zo gaat openingstrack 'House of Pain' over een cowboy die in een vlaag van waanzin zijn edele delen naar de eeuwige jachtvelden schiet om van zijn problemen af te raken. Muzikaal laat Dowd in deze opener meteen zien wat hij in huis heeft: een vibrerend orgel speelt kort aangezette akkoorden over een stevige beat van de drummer die meteen ook op baspedalen de lage frequenties verzorgt. De gitaar kraakt wat in het wilde weg tussen blues en noise in, terwijl Dowd meer praat dan zingt in zijn zuiders Amerikaanse accent. Toetsenist Michael Stark neemt de final touch voor zijn rekening met kleffe en licht onheilspellende synthesizers. 'Cruel Words' biedt erg veel afwisseling:vele muziekstijlen komen aan bod in een countrysfeer, zonder dat de groep echt pure country gaat spelen. Het geweldige 'Miracles Never Happen' drijft op een hiphopbeat, 'Unwed Mother' grijpt naar een onregelmatig ritme en een atonale synthriff, terwijl 'Poverty House dan weer uitpakt met een stevige maar wat te typische metalbasis. Het uitstekende 'Cradle of Lies' doet met zijn pompende ritmesectie en verdubbelde gitaar wat aan de haperende vuilbakhardrock van Creature with the Atom Brain denken. Door een vettige gitaarriff neigt het nummer zelfs even naar ons aller Millionaire. In contrast met dit stevige werk staan zachtere songs als een toepasselijk 'Drunk' getiteld dronkemanslied of het met een verrassende ritmewissel gezegende 'World of Him'.
Johnny Dowd combineert country met een experimentele mix van genres en gooit er nog een hoop herrie bovenop. Meestal klinkt dat goed tot zelfs behoorlijk indrukwekkend, maar af en toe doet zijn muziek een tikkeltje gevoelloos en te strak afgemeten aan door de iets te propere ritmesectie, die wat botst met de rammelgitaar. 'Cruel Words' is een interessant album, maar mist soms wat vlam in de pijp.
Meer over Johnny Dowd
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
