Haydn schreef tijdens zijn dienst als hofmuzikant voor prins Nicolaus van Esterhazy niet minder dan honderdzesentwintig trios voor baryton, altviool en bas. Die trio's waren het resultaat van de voorliefde die de prins had voor dit instrument, een lid van de viool-familie met ongeveer dezelfde grootte als de moderne cello – al moet, gezien de minder hoge moeilijkheidsgraad van deze trio's prins Esterhazy niet de meest begaafde barytonspeler zijn geweest.
De bezetting van deze trio's stelt moderne uitvoerders al meteen voor problemen want weinig muzikanten bespelen dit zevensnarige instrument nog. De meest courante oplossing, die ook op deze opname gebruikt wordt, is om de werkjes uit te voeren met klassiek strijktrio, dus met viool in plaats van baryton, altviool en cello als bas. Op dit cd'tje passen onmogelijk meer dan honderd trio's maar het ensemble Rincontro selecteerde er zes voor de huidige opname.
De interpretatie die de drie muzikanten van Rincontro aan deze trio's geven is er eentje die nadruk legt op stilistisch correcte frasering, articulatie en klankkleur. De luisteraar hoort dus weinig tot geen vibrato en een articulatie die tot in de puntjes verzorgd is. De baslijn is niet altijd even prominent maar waar nodig kan cellist Petr Skalka heel prominent en kernachtig klinken. Er wordt een bewust verschil gemaakt in nootlengte, manier van aanstrijken of het afronden van zinnen. Een degelijk besef van de harmonie die onder elke melodie ligt kenmerkt deze uitvoering en dat, samen met de nooit al te snelle tempi, geeft de hele cd een galant, aristocratisch gevoel, zonder ergens al te artificieel te gaan overkomen. Het voorname karakter, dat het best naar voren komt in de menuetten, weerspiegelt ook wat het minder wendbare karakter van de baryton en violist Pablo Valetti houdt in zijn vioolpartij dan ook steeds dit grotere, zwaardere instrument voor ogen. De finales klinken onbezorgd, niet te snel en nergens echt virtuoos maar met die onschuld die zo kenmerkend is voor Haydns muziek.
Kamermuziek als deze kleine barytontrios blijft eigenlijk gelegenheidsmuziek maar Haydn is in staat om zijn toehoorders steeds weer te verrassen met mooie melodietjes of leuke imitaties tussen de drie stemmen. Dat, samen met de knappe uitvoering, die van veel stijlbesef getuigt en het intieme, voorname karakter van deze muziek kan vasthouden, zorgt ervoor dat deze cd toch een heel boeiende beluistering blijft.
Meer over Joseph Haydn
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
