De Spaanse gitarist Josete Ordoñez heeft zichzelf de nodig jazz- en flamenco-opleidingen gegund om uit te groeien tot de virtuoos die hij momenteel is. Het spelen in handenvol gezelschappen en internationale groepen heeft de snarentokkelaar doen beseffen dat hij zijn eigen muziek wilde maken, wat in 2009 resulteerde in een volwaardig solodebuut ‘Port el Mar’. De wereldtrip van haven tot haven die hij hiervoor maakte (en ook de titel verklaart), heeft geleid tot instrumentele injecties van ondermeer de Mexicaanse vihuela en de Vietnamese dantú. Het is echter door dat alles te overgieten met een Westerse, elektronische loungesaus dat Ordoñez de harten van menig liefhebber veroverd heeft. In die mate zelfs dat Duitse downtempo-producers DJ Nartak en Dagobert Böhm aan handenvol gelijkgestemden gevraagd hebben om een eigen remix te maken van een nummer van de plaat, wat resulteert in deze ‘Revisitado’
De hoesfoto van enkele uit de kluiten gewassen pompoenen op een wit betonnen muurtje geeft enigszins een vervalst beeld, maar de kobaltblauwe achtergrondkleur, de kitesurfer op de achterkant en de originele albumtitel zetten dat beeld enigszins recht. De remixers van dienst tappen uit het gemakzuchtige vaatje van lounge, triphop en exotische onbezorgdheid.
Toch zitten er ook wel wat lekkere kruiden in dit album verwerkt, specerijen die het live instrumentarium en de elektronica netjes met elkaar binden. De clichés van omslaande golfgeluiden, klaterende watertjes en sensuele haarshampoo-vrouwenkreten die daar feeëriek door weergalmen, worden netjes vermeden. In de plaats worden vaak traditionele elementen als gemoedelijke samenzang (‘Piedras y Rosas’ – Blank & Jones Balearic Relax Mix) of leuke orgelpartijen aangeboden, die het authentieke karakter beklemtonen. Vanzelfsprekend zijn conga’s, een wijde galm en de gemoedelijke akoestische gitaarthema’s wel noodzakelijke sfeerelementen, maar er zit af en toe toch wat body aan deze plaat. Zo klinkt ‘Cielo Protector’ (Stardelay A200 Remix) met zijn schuifelende drums en broos spel op de Wurlitzer erg jazzig, waarbij de vocalen van zangeres Josete netjes weggemoffeld werden. Later maakt Stardelay van dit nummer nog een ‘Nightsky Remix’, die dan weer nogal loom en anoniem voortkabbelt.
Het gevaar van exotisch klinkende metromuziek blijft echter steevast aanwezig. Een inhoudelijk weinig expliciet triphopnummer als ‘Estrallas Cautivas’, minimaal bewerkt door Dee C’rell, heeft als enige reden tot bestaan het viriel getokkel van Ordoñez zelf. Ook de golvende afsluiter ‘Hanoi’, waarover de Spaanse Nacho Sotomayor zich gebogen heeft, eigenaar van het toch niet onaardige label Absolut Ambient, baadt zich in totale anonimiteit.
Deze remixplaat is overduidelijk onderhevig aan de kwaliteiten van de diverse mixmeesters en hun kunde om de muziek van Josete Ordoñez daadwerkelijk te verrijken. In de helft van de gevallen, ontbreekt die kunde en kan gesproken worden van behangpapiermuziek. Dat geeft echter toch nog een dik handvol tracks waarin het traditioneel gevoel overeind blijft, die werkelijk leven en echte emotie uitstralen en geen zwembadfeestjes-gedoe met bijbehorende flutcocktails.
