Hoop en al drie songs op dit kleinood, maar dat stoort in het geval van dit bizarre Finse gegeven hoegenaamd niet. Jumalhämärä heeft een bijzonder vreemde kijk op het leven, te oordelen naar de teksten en die vreemde kijk uit zich ook in hun concept van het begrip black metal. Deze heren zijn immers voor geen gat te vangen.
Nu zou al snel de illusie kunnen optreden dat de heren zelf niet weten waar ze naartoe willen met dit plaatje. Immers, het ene moment gaan ze bijzonder hard en genadeloos tekeer, waarna plots allerlei jazzy interludia door het zwerk vliegen. Het eerste nummer 'The Swing' gaat zelfs over een kinderspeeltuin en meer bepaald een schommel! Of het allemaal serieus te nemen valt, of dat de heren een groot gehalte tongue-in-cheek bezitten is een mysterie, maar het staat wel vast dat deze aanpak op zijn zachtst gezegd vreemd is. Hoe het ook zij, muzikaal gesproken bestaat de hoofdmoot van deze drie songs uit vrij langzame black metal. Vooral de asgrauwe sfeer die zowel muziek als het bijzonder sobere artwork uitstralen zijn zeer treffend. De exacte reden waarom er dan precies plotseling echte jazzpartijen opduiken is dan ook onbekend. Het kan echter wel gesteld worden dat dit Jumalhämärä een eigen smoel geeft. Maar de grootste kanttekening die kan gemaakt worden, is dat deze atypische passages soms behoorlijk misplaatst overkomen. Het ene moment is de inval geniaal te noemen, het andere vraagt een mens zich af of al die overdaad wel nodig was. Vast staat alleszins dat dit een eigenzinnig experiment binnen het framework van black metal is.
Na een kleine twintig minuten is dit bizarre huwelijk tussen rauwe black metal en toegankelijke jazz voorbij en het is perfect in staat om luisteraars verdwaasd achter te laten. Genialiteit en misplaatstheid liggen soms gevaarlijk dicht bij elkaar op deze release. Luisteren is dus de boodschap!
Meer over Jumalhämärä
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
