Kalmah is een typisch Fins product dat echter nooit de grote doorbraak kende. Waarom is een raadsel, aangezien Kalmah grossiert in elementen die acts als Children of Bodom of Wintersun wél internationale erkenning opleverden: flitsend gitaarwerk tjokvol memorabele melodieën en solo's, de nodige brutaliteit en aardige songs. Misschien ligt hun onbekendheid in het feit dat Kalmah allesbehalve een toerende band is, en ook nooit echt de moeite heeft gedaan om meer naamsbekendheid te krijgen.
Logistieke issues terzijde, mag gezegd worden dat '12 Gauge' een van de beter Kalmah-platen is geworden: de songs zijn snedig en niet te lang, afwisseling is legio (veel variatie tussen snelle en rustiger partijen), het snarenwerk is opnieuw succulent en de drummer mag stevig zijn materiaal geselen. Dat levert met nummers als 'Bullets Are Blind' of het lompe 'Godeye' aangenaam luistervoer op dat zeker en vast fans van neoklassiek getinte folkmetal (of hoe een mens dit ook wil noemen) zal aanspreken.
De enige probleempjes bij Kalmah zijn diezelfde die elke keer de kop opsteken: de brute en lage gromzang is verfrissend aangezien het gros van de collega's hoog schreeuwt, maar helaas is die tegelijkertijd ook wat gezichtsloos en monotoon. Dezelfde lage blaf doorheen een heel album gaat gewoonweg vervelen. En hoewel het gitaarwerk indrukwekkend is, blijkt dat de songs toch niet zo goed blijven hangen als een mens zou willen.
Tekortkomingen daar gelaten, is er geen enkele reden waarom Kalmah niet meer bekendheid zou mogen genieten, want aan het eind van de rit blijft alweer een genietbaar stukje melodisch metaal over, dat mogelijk niet bulkt van de originaliteit of memorabele songs bevat, maar dat wel beukt en afwisselend genoeg is voor wat aangenaam luistervoer. Wie zich dus niet laat afschrikken door eerder vermelde minpuntjes, zal vast en zeker kunnen genieten van '12 Gauge'. Wie iets uitdagender muziek wil, loopt hier best met een wijde boog omheen.
Meer over Kalmah
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
