Op de derde cd van de Congotronics-reeks wordt het spotlicht gericht op de Kasai Allstars: een superformatie van muzikanten uit Kinshasa die net als hun collega's van Konono No. 1 (Congotronics 1) in de weer zijn met elektronisch versterkte duimpiano's en percussie (van het eenvoudig tikken op een fles tot traditionele xylofoons). Door het gebruik van elektrische gitaren en een grotere inbreng van zingende stemmen klinken de Kasai Allstars echter melodischer dan hun alsnog bekendere collega's. De bezwerende trance is er echter niet minder om. De geheimzinnige, voor westerse oren soms ondefinieerbare klankwereld en de vraag- en antwoordstructuren van de vocalisten zuigen de luisteraar mee in heidense rituelen, niet voor niets de voedingsbodem voor de muziek die op deze cd te horen is. Decennialang werden deze muziek en dansen door de Belgische bezetter verboden wegens heidens en te erotisch. Dankzij de muzikanten van de Kasai Allstars en producer Vincent Kenis mogen de geesten nu echter definitief uit de fles.
Door de melodische benadering van de band krijgt de luisteraar een ingang in de wereld van de Kasai Allstars. De twinkelende gitaren zijn immers een herkenbaar element uit de Afrikaanse populaire muziek. Veel minder vertrouwd klinken mogelijk de versterkte duimpiano's (soms tot in het vervormde toe) en het diepe, warme basgeluid dat de onderbuik lijkt te vormen van de hele sound. Bovendien zijn de muzikanten duidelijk niet tevreden met louter repetitieve structuren om de luisteraar buiten zichzelf te krijgen. Niet alleen worden er geregeld lagen gestapeld, de motieven die gespeeld worden mogen ook evolueren en op bepaalde momenten krijgen instrumenten zelfs een vrije rol. Dit laatste gebeurt meer dan eens binnen in het groepsgeluid wat de interne structuur van de muziek vaak erg complex maakt.
De Kasai Allstars zijn afkomstig uit vijf verschillende stammen. Het kan dan ook niet verbazen dat de plaat heel wat verschillende invalshoeken laat horen. Niet alleen duiken er verschillende vocalisten op (mannen en vrouwen), ook de muzikale benadering verschilt sterk. In tracks als 'Quick as White' en 'Kafuulu Balu' wordt de ritmische complexiteit door het stapelen van lagen maximaal uitgebuit. Zeker in dit laatste nummer, waarbij de regelmaat gerespecteerd wordt, maar de optelsom van de lagen de deur naar het psychedelische wagenwijd openzet.
Wanneer het melodische en de polyfonie elkaar maximaal treffen ontstaat er in 'Beyond the 7the Moon' een subtiel tapijt van melodische cellen en melodietjes, terwijl 'Mukuba' dan weer minder melodisch klinkt. Het contrapuntische hoogtepunt van het album is 'Mpombo Yetu' waar niet alleen de instrumenten, maar ook de stemmen polyfoon worden. Wanneer dan ook nog eens partijen beginnen te evolueren en de percussie een tandje bij steekt, verliest de luisteraar het besef van links, rechts, boven en onder. Een groter contrast met het bijna uitsluitend vocale 'Tshitua Fuila Mbuloba' is moeilijk denkbaar. De warm geharmoniseerde melodie en de soms quasi vrije parlandoritmiek klinken als de Afrikaanse variant van de Amerikaanse gospel.
Het mag duidelijk zijn dat de Kasai Allstars geen doorslagje zijn van Konono No. 1, maar een band met een eigen gezicht. De Congotronics-saga wordt vervolgd ...
Meer over Kasai Allstars
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
