Het Nederlandse Kingfisher Sky kreeg destijds vooral aandacht omdat de drummer van dienst Ivar de Graaf is, bij sommigen allicht nog bekend van vroeger bij Within Temptation. De man staat echter al geruime tijd aan het roer van Kingfisher Sky, een act die misschien ook wel met een zangeres werkt, maar die toch eerder donkere poprock met progressieve invloeden laat horen. Dankzij de toevoeging van cello en flink wat toetsen en met een iets potiger inslag dan voorganger 'Hallway of Dreams', mag dit album er dan ook best wezen.
Vooraleer iemand forse metalgitaren verwacht: die zijn er nauwelijks. Toegegeven, deze snaarinstrumenten krijgen een niet onverdienstelijke rol toebedeeld, maar aan het eind zijn het toch vooral de sferische melodieën die de aandacht opeisen. Zangeres Judith Rijnveld blijft gelukkig ver weg van allerlei vocale capriolen en gebruikt haar zoetgevooisde stem vooral om te doen waar ze goed in is: soms breekbaar, soms iets feller uithalend de teksten door de muziek te laten dragen.
de Graaf is een drummer die geregeld atypische en soms bijna tribale invloeden laat gelden, en daarmee is 'Skin of the Earth' alweer behoorlijk ritmisch ingedeeld. Dat breekt het zweverige karakter van de muziek wat, en dat houdt het geheel ook interessant. Te veel softe partijen zouden met een flauwe of rechtdoorzee drumlijn de mist in gaan, maar omdat er hier lustig gespeeld wordt met accenten en contrasten, wordt het geheel precies een aantal niveaus hoger getild.
Het is een beetje moeilijk om echt een uitschieter van het album te kiezen, aangezien het geheel zo aardig vloeit. Dat is dan ook het enige puntje van kritiek: hoewel elk nummer wel degelijk een aparte invalshoek heeft, loopt alles soms té netjes in elkaar. Het is dan ook voor de 'die hard' metalliefhebbers wat te soft, maar wie geregeld snoept van dromerige en tegelijk donker omfloerste muziek, zou hier best een aardige kluif aan hebben.
