Een fijne verzameling poppunksongs van het New Yorkse kwartet Kitty & the Kowalskis, deze 'Chinese Democracy'. De elf ongedwongen en ongewassen meezingers worden voortgestuwd door gerecycleerde rifs, toonlosse zanglijnen en pretentieloze songstructuren, maar The Kowalskis hebben genoeg in hun mars om moeiteloos een album vol te spelen zonder ook maar een seconde te vervelen.
Enkele waarschuwingen op voorhand: de debiele hoes van de plaat doet pretpunk van het laagste allooi verwachten, maar gelukkig dekt de vlag de lading niet (al stelt ze het esthetische bewustzijn van de bandleden wel serieus in vraag). Ten tweede heeft de titel 'Chinese Democracy' weinig uitstaans met de langverwachte release van überrockers Guns n' Roses, behalve dat de groep er (om één of andere reden) vijf jaar over heeft gedaan om dit toch bescheiden werkje bij elkaar te harken.
Het album zelf dan gaat van start met de rake single 'Depression Overdrive', waarbij meteen opvalt dat frontvrouw Kitty Kowalski nooit één keer naar de zangles is geweest. Verder is het even duidelijk dat elk van haar begeleidende muzikanten een trotse autodidact is, maar dit waarschijnlijk meer uit luiheid dan uit DIY-overtuiging.
Het kan de pret niet drukken: deze volledig naar het voorbeeld van oerpunkers The Ramones opererende groep heeft de juiste ingesteldheid en vooral genoeg catchy songs om de meeste sceptici middels een glimlach de mond te snoeren. De hele plaat is op te vatten als een ode aan hun grote voorbeelden, zoals soms letterlijk in 'Oh Dee Dee' en 'Joey's Song – Kitty and the Manges', waarvan de tekst integraal is opgebouwd uit quotes van bekende Ramonessongs. De aard van Kitty's stem is niet bepaald muziekacademisch aanvaardbaar te noemen, maar loopt wel over van persoonlijkheid en is uitermate geschikt voor dit soort bubblegumpunk, zoals dat ook bij Joey Ramone (I.M.) het geval was.
The Kowalskis (zoals de groep alternatief pleegt te heten) laten de ene song na de andere voorbij rollen aan een razend tempo, waardoor de elf door scheve harmonieën verrijkte songs samen nog geen half uur duren. Het enige rustpunt is 'Matter of Time', waarin zelfs wat pedal steel-gitaren op de voorgrond treden. Het is geen slechte song, maar het mag duidelijk zijn dat de band meer in zijn element is in rockers zoals 'Mr. Wrong' en het van een zure biergeur doordrongen 'Ain't No Saint'.
De muziek van Kitty & the Kowalskis zal niemands leven ingrijpend veranderen en zal in deze realiteit nooit awards wegkapen. Daarvoor is de gebrachte muziek niet meeslepend of origineel genoeg, maar Kitty & the Kowalskis weten perfect waarin hun kracht ligt en doen hun ding zonder er veel bij na te denken. De met enthousiasme gespeelde, catchy poprocksongs weten daarom keer op keer te boeien, maar dat is helaas net niet voldoende om van 'Chinese Democracy' een charmant punkmeesterwerkje te maken.
Meer over Kitty & the Kowalskis
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
