Ter verduidelijking: wie dacht met het knotsgekke underground gitaarpunkcombo uit Nederland te maken te hebben (dat al decennia lang kenmerkend optreedt vanuit de vier hoeken van de concertzaal), is eraan voor de moeite. Hoewel de Nederlandse Kong anderhalf jaar geleden zijn artistieke levenswandel nieuwe adem inblies, gaat het hier om een Engelse band die schaamteloos dezelfde artistieke naam heeft gepikt. ‘Snake Magnet’ is de debuutplaat van deze Mancunians - die reeds langere tijd meedraaien in hun meer bekende hoofdband Oceansize – en hoeft qua energie en gitaargekte zeker niet onder te doen.
Ook deze Kong heeft een inmiddels reeds een aardige live-reputatie opgebouwd dankzij zijn maffe outfits, luidruchtige gitaarexplosies en een ongebreidelde podiumgekte. Frontman Magpie lijkt dan ook meermaals in wilde driftbuien te vervallen die vertolkt worden door zijn schreeuwende, scanderende stem en zijn vingervlug snaargepluk. Die hondsdolheid is op deze plaat ook enigszins terug te vinden (en ook op de bijbehorende dvd die aan een gelimiteerde oplage gekoppeld is). ‘Snake Magnet’ is een album vol mathematische, licht punkgetinte noiserock met een stevige onstuimigheid.
Tien songs lang knipoogt dit trio naar wilde voorgangers als Fugazi, Future of the Left of The Jesus Lizard en maakt dus een mooie brug tussen vuil gitaarlawaai en berekende, hoekige structuren. Energie is er in elk geval genoeg. Reeds in het tweede nummer (‘Blood of a Dove’) laat Kong de teugels vieren, wat leidt tot stevig getier en fel, tegendraads gitaarwerk. Opvolger ‘Wet Your Knives’ koppelt daar nog een portie heerlijk hoekige drums aan, waardoor de dollemansrit compleet lijkt.
Schijn bedriegt echter. ‘Snake Magnet’ brult en tiert een eind weg en raast als een dolle sneltrein door, maar het trio verliest nooit de controle. Zowel instrumentale partijen als de schreeuwende stem van Magpie blijven keurig binnen het songschema, al is een uitschuiver van in elkaar stuikende drums of weggierende gitaren meermaals present. Vooral in instrumentale partijen, zoals het met licht avant-gardistische, van jazzdrums en fluit voorziene ‘Good Graphics’ gunt elk van de leden zichzelf de eer eens uit te pakken met de eigen kunsten. Geheel geoorloofd, zo blijkt trouwens.
Deze plaat lijkt een regelrechte oproep tot algemeen verzet. Op drie kwartier jaagt dit trio een combinatie van mokerende songs en experimentele, instrumentale partijen door de luidsprekers. Het is naderhand dan ook opgelucht ademhalen dat de gebalde energiestoot over is. Tegelijkertijd zorgt het verantwoord gebruik van melodieuze structuren en de ronduit verslavende kracht die in deze plaat schuilt dat toch weer snel de afspeeltoets ingedrukt wordt.
Meer over Kong
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
