Laraaji Nadananda houdt niet van drukdoenerij. Als vroegere rechterhand van Brian Eno in enkele van zijn ambientprojecten, heeft deze New Yorker zich toegespitst op de zogenaamde zither (meersnarig tokkelinstrument) of mbira (duimpiano). Platen van deze gevoelskunstenaar zijn te situeren in de pure new age en ambientsfeer en bevatten warme, minimaal wentelende tracks die lange tijd uitdeinen. Als stichter van de zogenaamde Laughter Meditation Workshops in Amerika, heeft deze goeroe zich volledig toegelegd op meditatieve, helende muziek die emotie en gevoel centraal stelt. De titel 'Flow Goes the Universe' verraadt alvast dezelfde sfeermakerij.
Laraaji presenteert op zijn nieuwste cd acht passages. Daarop breit de man langgerekte ambienttapijten die in een warme, zachte gloed baden en telkens opgebouwd zijn rond een ander basisgeluid. Opener 'Being Here' zet daarvoor meteen de (eenzame) toon: meer dan vijfentwintig minuten lang wentelt een loop van een melodieuze, meditatieve toon zich in warme synthpartijen. Ondanks een optimistische (goedlachse) uitstraling, is dit toch een vrij zware brok om aandachtig te beleven. Gelukkig is de rest van deze plaat iets luchtiger. Borrelende watergeluiden bij 'Immersion' of een regentapijt bij 'A Cave in England' brengen natuurlijke rust. Verder reiken pianotoetsen in 'Continuum' of het vlotte snaarspel van 'Mbira Dance' leuk cirkelende ideeën aan die al voorbij zijn vooraleer het besef van pure sfeermakerij goed en wel is doorgedrongen. Op die manier behoudt 'Flow Goes the Universe' de aandacht. Toch is de cd veeleer een belevenis dan een luisterinstrument. Een minimum aan details of bewegingen, op een trage dynamiek na, vereist geen intense beluistering. Deze plaat biedt een eeuwigdurend, zachtmoedig muzikaal gegeven dat geen andere ambities heeft dan de luisteraar nieuwe energie te schenken.
De samenstelling van acht fragmenten uit verschillende concerten en studio-opnamen is overigens al tien jaar geleden voor de eerste keer uitgebracht. Toch vertoont 'Flow Goes the Universe' absoluut nog geen ouderdomsverschijnselen. Dat heeft mee te maken met de ondersteuning door producer Michael Brook (Daniel Lanois, Brian Eno, Youssou N'dour), die de plaat haar warme, volle eindklank verzorgd heeft.
Op een dik uur tijd is de muzikale trip voorbij. Indien de spieren dan nog niet ontspannen zijn, mag gerust terug de afspeeltoets ingedrukt worden. Zo niet, kan deze cd best even opzij gezet worden voor nieuwe, stresserende tijden.
Meer over Laraaji
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
