Het wordt binnen het folk/viking/black metalgebeuren al eens vergeten, maar de band Manegarm oftewel “maanwolf” draait al zo'n twintig jaar mee en de heren hebben eigenlijk nog nooit een zwakke plaat op de mensheid losgelaten. Dat alleen al verdient hulde, maar in plaats van op de lauweren te rusten, staan de heren van Manegarm er opnieuw met 'Legions of the North', een frisse en agressieve plaat die laat horen dat folkinvloeden in metal niet noodzakelijk betekent dat er louter vrolijke drankliedjes worden gepropageerd.
Na het iet of wat rustiger album 'Vargstenen' dachten deze jongens blijkbaar dat het opnieuw tijd was om het gaspedaal op tijd en stond flink in te duwen. Dat is goed hoorbaar op 'Legions of the North', want Manegarm klinkt hier fris en razend als in de begindagen, zonder evenwel de opgebouwde expertise te vergeten. Zo is het titelnummer een loeier van een black metalschijf, eentje die de erg rauwe begindagen van de band ten volle eer aan doet. De scherpe sound van de gitaren maakt ook dat de hele plaat een gevoel uitwasemt van de oude black metal,maar dan deze keer met aandacht voor volkse tintjes.
De viool is nog steeds gebleven en maakt een wezenlijk deel uit van de charme en de klank van Manegarm, maar ze is minder prominent aanwezig dan vroeger. Vooral bij de iets kalmere songs mag er behoorlijk wat viool gebracht worden en het is ook in de meer midtempo en log beukende songs dat er een brallerige mannenstem extra wordt bij gebracht in plaats van louter de ijselijke schreeuwen. Beide staan opnieuw op het conto van drummer Erik Grawsiö, die het roer bijzonder lang in handen heeft.
'Legions of the North' is een heerlijke symbiose tussen de vlotte vikingdeuntjes die terug te vinden waren op 'Vredens Tid' (inclusief de viool) en de rauwe eerlijkheid van 'Nordstjärnans Tidsalder', waardoor Manegarm erg mooi de brug slaat tussen kille black metal en epische noordelijke hymnes. Erg sterk!
