Het is een aantal jaar behoorlijk stil geweest rond Manic Movement. Na twee relatief succesvolle albums, waarvan 'Future Dreaming Self' met voorsprong het beste was, leek het alsof dit combo rond drummer Olivier Wittenberg van de aardbol was verdwenen. Niet dus, er was enkel een duchtige reorganisatie aan de gang. Niet alleen schoof de muziek stilistisch behoorlijk op van nogal potige dark metal richting vlotter verteerbare gothmetal, ook alle bandleden werden vervangen. Voornaamste wijziging is dat Manic Movement tegenwoordig een zangeres bezit in plaats van een rauw krijsende zanger.
Een heleboel veranderingen dus, maar is dat ook ten goede gebeurd? Voor het grootste deel wel, gelukkig. Het valt meteen op dat de composities een pak beter verteerbaar zijn dan vroeger en gewoon makkelijker in het gehoor liggen. Daar kan uiteraard de zangeres voor iets tussenzitten, maar structuurgewijs is er voor een duidelijk rechtlijniger aanpak gekozen en ook de bombastische toetsenpartijen liggen makkelijker in het gehoor. De sferische keys vormen overigens nog altijd de belangrijkste muzikale factor binnen de muziek, want de gitaarpartijen hebben vooral een dragende functie gekregen. Op die manier heeft de stem veel meer ruimte. Het is wel niet echt duidelijk of het nu voormalig zangeres Nina Van Hecke is die de boel heeft ingezongen of nieuw gezicht Virginia Fantoni. Hoe het ook zij, stemgewijs valt er een timbre te herkennen dat nu eens niet dertien in een dozijn klinkt, al valt na verloop van tijd wel op dat de dame in kwestie weinig uitprobeert met de stembanden en daardoor soms saai begint te klinken. Dat is uiteindelijk ook het euvel bij een aantal nummers: links en rechts zijn ze té voorspelbaar en ontbreekt die extra vonk. In ieder geval, er bestaat weinig twijfel over dat Manic Movement – mits ze niet opnieuw spoorloos verdwijnen – perfect de plaats kan innemen van het ter ziele gegane Sengir en het zelfs een stuk verder kan schoppen. Het enige dat ze mogelijks kunnen overwegen is om de nummers net dat beetje afwisselender te maken. Aan het eind van de rit staat echter vast dat dit zeker internationaal potentieel bezit.
'Dark Glitter' is een meer dan aardige schijf voor liefhebbers van keyboardgeladen gothpop, compleet afgewerkt met zangeres. Het geheel luistert vlotjes weg en ach, dat er minder memorabele songs op dit plaatje staan neemt een mens er voor lief bij.
Meer over Manic Movement
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
