Het was alweer even geleden, maar Maruta is opnieuw een band die blijkbaar de thuisbasis heeft in Florida. Een goede verstaander denkt meteen te weten wat voor vlees in de kuip te hebben (namelijk death metal), maar moet meteen terecht gewezen worden. Maruta brengt namelijk een fikse portie grindcore, doorspekt met deathcore-elementen en een flink chaotische saus. Maar is dit kleinood met relatief flauwe titel ook de moeite?
Eerlijk is eerlijk: als grindcoreband weet Maruta hoe ze moeten spelen. Deze jongens gebruiken gretig alle hoeken van hun instrument en laten niet louter logge akkoorden het werk doen. Meer dan eens vliegen de vingers van de snarenplukkers over de gehele gitaarhals en dat geeft een overdaad aan bliepjes, piepjes en fliepjes waar de gemiddelde hond waarschijnlijk horendol van wordt. Ook vocaal gesproken wordt een mens constant op het verkeerde been gezet, door de soms erg snelle opeenvolging van schril gekrijs, varkenskreten en brute brulpartijen.
Tot dusver klinkt dat allemaal vast veelbelovend voor de liefhebbers van extremiteit, maar toch is het niet allemaal zonneschijn. Het chaotische karakter van Maruta's muziek geeft de nummers soms weinig houvast en dan blijken die als los zand doorheen de vingers te slippen. Het extreme karakter zit daar allicht voor iets tussen, maar een band als Nasum was ook erg extreem en wist toch maar mooi memorabele songs te pennen, iets waar het bij Maruta vooralsnog aan ontbreekt. De zestien snelheidsmonstertjes die op een klein half uurtje door de luidsprekers worden gejaagd zijn allemaal zo opgefokt en chaotisch georkestreerd dat een eekhoorn met zware ADHD nog moeite zou hebben om te volgen. En precies daar wringt het schoentje: er blijft niets van hangen. De neigingen richting deathcore zijn trouwens ook behoorlijk enerverend bij momenten.
Maruta gaat voluit voor brutaliteit en snelheid, maar echt pakkende nummers pennen, zit er blijkbaar nog niet in. Dat maakt 'Forward Into Regression 'een hondsbrutale, edoch gezichtsloze grindschijf. Misschien toch maar eerst de klassiekers goed beluisteren, dan?
