Matt Bianco is een van die goed verborgen geheimen uit de jaren '80 die steeds is blijven doorleven. Doorheen zijn meer dan vijfentwintig jarig bestaan heeft Mark Reilly met wisselende bezettingen de nogal verwarrende bandnaam Matt Bianco (die dus niet op een persoon slaat) echter een wereldstatus aangemeten. De popgetinte, softe latin en bossanova die inmiddels al zo'n dertien platen standhoudt, heeft honderdduizenden fans opgeleverd in ondermeer Japan en de VS. 'Hifi Bossanova' mag dan wel zeven jaar studiostilte doorbreken, het permanente afschuimen van de aardbol om de grootste jazz- en popfestivals in te kleuren, heeft de populariteit van dit gezelschap – terug in originele bezetting – niet doen tanen.
Als er één ding moet blijken, is het wel dat Matt Bianco inmiddels heeft geleerd hoe een evenwichtig album in elkaar steekt. 'Hifi Bossanova' schittert. Een en ander is natuurlijk ook de verdienste van producer Emilio Estefan, man van Gloria en stuwende kracht achter de Miami Sound Machine. Dat levert zomerse bossanovaritmen op, zachte melodieën en een tikkeltje soul of jazz om het allemaal broeierig, maar nooit moeilijk te maken. Percussie en piano blijken belangrijke stuwmotoren die de weg vrijmaken voor de warme stem van Reilly en zijn fabuleuze medezangeres Hazel Slim die talent van het eerste uur, Basia Trzetrzelewska vervangt. Het is vooral het vlotte, soms zelfs vrij gladde karakter dat hier zegeviert. Op en top op populaire muziek getinte liedjesteksten (inclusief herhalingen, refreinen en stroperige liefdestaferelen) doen de jaren '80 herleven. Wanneer de stevig tempo houdende songs even een duik nemen voor een tragere man/vrouw conversatie ('The Way I Like It)', waart zelfs de geest van zwoel soulpop-icoon George Michael rond. En het door blazers gedreven, meer pittige 'Someone Else's Dream' zou zijn samenzang zo van Level 42 geleend kunnen hebben. Al deze stukjes passen dus mooi in elkaar in de Matt Bianco-puzzel, die kwaliteit nog net boven hitgevoeligheid plaatst. Twee instrumentale uitschuivers ten spijt (de spacejazz afsluiter 'Matts Chill' en een tenenkrullend "papaja-oehoe"-moment 'Ba-de-ah'), levert dat negen erg fijne liedjes op.
Matt Bianco lijkt met 'Hifi Bossanova' weer helemaal klaar zijn wereldwijde fans te plezieren. Een groep die terug naar zijn oerbezetting grijpt, houdt altijd beloftes in. Laat dit album dan misschien wel heel erg glad klinken, een vermenging van Westerse popmuziek met Zuiderse ingrediënten mag gerust toegejuicht worden.
Meer over Matt Bianco
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
