Ambitieus is een adjectief dat de West-Vlamingen van Maudlin op het lijf geschreven lijkt. Hun vorige langspeler 'Ionesco' uit 2008 was een aardedonkere conceptplaat over transorbitale lobotomie in het Amerika van halverwege de vorige eeuw. De plaat schipperde lustig heen en weer tussen verzengende doomriffs, geschifte mathematische metal en jazzy gefröbel. Het bleek een epische krachttoer die op zijn minst intrigerend te noemen was.
Ook op het nieuwe 'A Sign of Time' steekt Maudlin zijn ambities niet onder stoelen of banken. De band grossiert in langgerekte klanktapijten waar progressieve metal en psychedelische rock de boventoon voeren. Hoewel de cd niet zo veelzijdig en spannend voor de dag komt als zijn voorganger, resulteert die aanpak in een coherente lap lawaai wiens uitgekiende muzikaliteit en gevoel voor compositie als een paal boven water staat.
De schuimbekkende gitaren, zompige bassen en monumentale drums van 'She Whispers Treason' geuren naar de dampende stonerdoom van High On Fire. Ze gaan bovendien hand in hand met krachtige melodische vocalen en atmosferische interludia. 'Lilith' koppelt meanderende grooves en breed uitwaaierende gitaaraccenten aan zwalpende geluidsorkanen en een zinderende apotheose.
Doorheen het verdere verloop van de plaat borduurt Maudlin verder op dezelfde aanpak. De monsterlijke riffs en mitrailleurgitaren uit 'Ride the Second Wave' nodigen ontegensprekelijk uit tot headbangen, maar de drums laten de kans liggen om het nummer ritmisch van meer diepgang te voorzien. Op dat vlak scoren de frenetieke percussie en spitsvondige tempowisselingen in de verpulverende afsluiter 'Chasing Shades' een stuk beter.
'A Sign of Time' ontbeert bij momenten de verwoestende intensiteit van Neurosis en de verfijnde ritmiek van Mastodon, maar Maudlin afschilderen als een lauw afkooksel van de eerdergenoemden zou de waarheid geweld aandoen. Hun jongste telg tekent voor een meeslepende geluidstrip vol fraai gearrangeerde hardrock met een eigenzinnig randje.
