Het is een publiek geheim dat Michael Hucknall er een druk muzikaal leven op na houdt. Zo heeft de roodharige Brit niet enkel het wereldwijd befaamde reggaelabel Blood & Fire mee uit de grond gestampt, maar houdt hij ook al bijna een kwart eeuw het roer van zijn Simply Red-boot stevig in handen. Daar komt spoedig echter een eind aan. Met 'Tribute to Bobby' verlaat Hucknall de piste van populaire muziek en reggae en kondigt hij tegelijkertijd het begin aan van een solocarrière alsook het einde van Simply Red. Met dit eerbetoon aan bluesveteraan Bobby 'Blue' Bland waagt de zanger zich in het wereldje van B.B. King en zwarte soul van de jaren '50 en '60, iets wat hem niet onaardig af gaat.
In feite verliest de Engelsman zijn jarenlang opgebouwde ervaring in de wereld van de populaire klassemuziek toch niet uit het oog, zo blijkt. Deze plaat betekent geen imitatie van obscure, gebalde Memphissoul maar bevat een erg vlot, zelfs universeel karakter. Grote afwisseling, een toegankelijke sound en aardig wat uitgekiende bigbandpartijen zijn grote troeven waarmee Hucknall de muziek van Bobby Bland glad polijst. 'Poverty' swingt zelfs als een beest en zou niet beledigd zijn met een etiket als 'poprock'. Funky baslijnen en een grote broeierigheid met koperblazers en piano plaatsen het overheerlijke 'Yolanda' dan weer in een straatje van fusionjazz. Stevig uitgewerkte arrangementen waarin klassieke bigband-elementen naast moderne elektrische gitaarsolo's leven, kenmerken deze erg weelderige plaat. Zo blijft Michael Hucknall het grote publiek bespelen, zij het op een nieuwe manier. Zelfs een trage, groezelige blueskraker als 'Chains of Love' (met eindeloze repetitiviteit "it's four o' clock in the morning baby / the moon is shining bright") klinkt dankzij de nodige blazers en soulpartijen erg rijk en gemoedelijk. Dat gaat helaas ten koste van een origineel, lekker bluesy 'late night'-karakter. Dat raakt meteen het enige punt van kritiek aan: ondanks een stem die zich perfect leent tot soulvolle dingen en die zijn grauw timbre niet verliest in hoge uithalen in een nummer als 'I Pity the Fool', laat Hucknall wel erg veel gevoel en emotie uit deze muziek weg. Liefhebbers van het oorspronkelijk werk zouden daarom hun neus wel eens kunnen ophalen voor deze langspeler.
'Tribute to Bobby' is een fantastische soulplaat. Fans van Simply Red die al beginnen te rouwen om het nakende einde van hun geliefde band, hoeven niet te vrezen: Hucknall zal nog wel een tijdje blijven musiceren. Deze nieuwe wending is zelfs best verdienstelijk en, hoewel misschien ietsje te blank, een terechte ode aan een artiest die de wereld veroverde met zijn unieke, soulvolle gospelblues. Bobby 'Blue' Bland mag deze plaat, naast een opname in de Rock'n'Roll Hall of Fame en een Grammy Lifetime Achievement Award, dan ook gerust op zijn ellenlange cv vermelden. Als extra toemaatje voegt Hucknall er overigens nog een leuke sfeer-dvd aan toe met een documentaire over zijn ontmoeting met deze levende legende.
Meer over Mick Hucknall
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
