In september vorig jaar overleed John Peel, de legendarische radio-dj met een neus voor talent. De groepen die in zijn BBC sessies mochten optreden waren niet van minsten: jonge bands werden er gelanceerd – denk in het recente verleden maar aan Interpol en Bloc Party – terwijl het voor gevestigde bands een teken van erkenning was. Zo ook voor de Schotten van Mogwai, die verschillende keren in zijn studio te gast waren. Deze 'Government Commissions', outtakes van hun sessies, bevat geen nieuw werk, maar geeft een overzicht van de rijk gevulde carrière van de postrockers. Tegelijk is het een eerbetoon: "In memory of John Peel 1939-2004" vermeldt het hoesje.
"Ladies and gentleman: Mogwai." begroet John Peel het publiek. Het gejuich aan het begin van de plaat is meteen het enige bewijs dat het hier om een liveplaat gaat: 'Hunted by a Freak', het openingsnummer, klinkt helemaal hetzelfde als de plaatversie. Met verschillende gitaren, synths en een onherkenbaar vervormde stem bouwen ze een veelgelaagd geheel op, dat langzaam aanzwelt maar nooit tot een echte climax komt. Het geluid is zo helder en subtiel dat het bijna moeilijk te geloven is dat het om een live-versie gaat. Idem voor 'Cody', één van de weinige nummer waarin gezongen wordt. De ijle gitaren, rustige drum en ingetogen stemmen roepen een sfeer van melancholie en gemis op. Het nummer kabbelt ruim zes minuten door, zonder van stemming te veranderen, maar ook zonder te vervelen. Opnieuw is het verschil met de plaatversie miniem, wat uiteraard de vraag oproept wat de meerwaarde ervan is.
Het merendeel van de nummers op 'Government Commissions' laat Mogwai van zijn rustigste kant zien, voortdrijvend op een melancholische sfeer. Wie de heren al eens live aan het werk zag, weet dat ze het distortion-geram nochtans niet schuwen. Live is Mogwai dan ook vooral loeihard, iets waar op deze sessies bijna geen spoor van terug te vinden is. Bijna geen spoor, want met 'Like Herod', dat op 18 minuten en 32 seconden afklokt, schudt Mogwai zijn luisteraars nog eens wakker. Aanvankelijk houden gitaar en drum het nog kalm en creëren ze in de beste instrumentale postrocktraditie een atmosfeer van tristesse en dreiging. Na vier minuten valt een stilte, waarna plots loeiharde overstuurde gitaren en een flink doormeppende drummer invallen. Wat volgt zijn tien minuten van het betere ramwerk, feedbackende gitaren en noise. Het nummer verglijdt steeds meer in chaos en eindigt uiteindelijk in een vormeloze massa geluid. Hier laat Mogwai voor het eerst zijn echte live-kant zien, met veel energie en rauwheid, iets wat in deze sessies jammer genoeg onderbelicht blijft.
Het is maar zeer de vraag of bijna exacte livekopieën van de plaatversies iets nieuws brengen. Op enkele details na – zo worden de stemmen in 'R U Still in 2 It' weggelaten – brengen de sessies weinig of geen veranderingen. Toch kan men er niet om heen dat er tien heel goede nummers op dit album staan - de Schotten zijn niet zonder reden één van de grootheden van de postrock. 'Government Commissions' houdt zo het midden tussen een verzamelcd, een liveplaat en een eerbetoon. Essentieel is het allemaal niet, maar fans of muziekliefhebbers die de groep nog niet kennen zullen er – zeker gezien zijn zachte prijs – wel raad mee weten.
Meer over Mogwai
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
