Songwriter Ben Wyers treedt eindelijk uit de schaduw van zijn groepsleden bij ondermeer Radio Infinity en Millionaire. Onder de dromerige bandnaam Moonscape Echoes presenteert hij een ep samen met kompaan Niels Hendrix, drummer bij Fence en Buffoon.‘Electric Aftermath’ is een kort stukje duistere popmuziek, dat verrassend sterk uit de hoek komt.
Wyers, met zonnebril op de hoes van zijn muzikaal kindje, presenteert vijf songwriterliedjes met een psychedelische, atmosferische uitstraling. Een relatief eenvoudige basisstructuur wordt telkens opgesmukt met pittige accentjes via viool, piano of sfeerelektronica en een subtiel snuifje jazz. Dat alles is vernuftig in elkaar gedraaid tot een geheel van wat lome, zinderende songs: mogelijk de vingerafdruk van mixer van dienst, Micha Volders (Vermin Twins, El Guapo Stuntteam). Die geeft het geheel dankzij een holle, doffe galm niet enkel een vintage touch, maar tegelijkertijd een soort van duizelige roes mee, alsof The Beatles te veel LSD hebben genomen.
In de voortreffelijke single en slepende ballade ‘Wait for Me’ vertaalt zich dat in flangerende gitaren en een klagerig intermezzo van de viool van gastmuzikant Frederik Claes. Of zoals de frontman het zelf stelt: “the world keeps on turning, but I’m standing still”. Maar ook de melancholische opener ‘Crystal Ball’ met zijn prominente synthesizers en zijn mysterieus wavesfeertje laat indrukwekkende sporen na. Dan is het nog maar de vraag wat de instrumentale ‘Interlude’ met enkele korte gitaarstrelen en wat murmelstemmen middenin komt doen.
De korte duur van deze ep zorgt ervoor dat hij de luisteraar als een magneet aan zich laat kleven. Is het nu die onderwaterroes, de holle, slepende zang of die onderhuidse instrumentale weelde? Het is moeilijk de feitelijke verslavingsfactor te detecteren, maar aanwezig is hij zeker. Zeker naar het einde toe begint ‘Electric Aftermath’ (op een aangename manier) te wegen als een nachtelijke uitstap met veel te veel, zwaar bier. De opflakkeringen met een draaiorgeltje of een hoopvolle gitaarmelodie lijken enkel nog maar echo’s van een avond vol verrassingen. Op naar dat volwaardig debuut!
