Een beetje een lullige naam voor een band, althans in het Nederlandse taalgebied, maar aangezien de beide heren van Nachtvorst uit Rotterdam komen en vol goede bedoelingen zitten, is het misschien aangewezen hen te vergeven. Een reden te meer is hun album 'Silence', dat uiteraard geen stilte laat horen, maar wel een wat bijzonder amalgaam van black metal, postrock en doom, en dat alles door elkaar. De songs zijn er al, maar enkel de consistentie laat hier en daar wat te wensen over.
'The Serpent's Tongue' is geen misse start, en wie hier denkt dat er geen sprake is van black metal heeft het compleet bij het rechte eind: dit is logge doom. Alles voor een puike doomsong is aanwezig: de sferische en pakkende melodieën die zich tergend langzaam naar een pijnlijk einde slepen, de oergrom die de glazen in de kast laat daveren en de mokerende drums die met elke roffel een nagel van misanthropie in de polsen van de luisteraar slaan. Doomaficionado's gaan deze song zonder twijfel in het hart sluiten.
De twee stukken getiteld 'After...' en '...Before' zijn interludia, compleet met piano, zweverige en etherische keyboardmomenten en vooral een erg creepy aandoende atmosfeer waar de gemiddelde mens bijzonder ongemakkelijk van wordt. Ze zijn een tikkeltje vreemd geplaatst op het album en an sich voegen ze ook weinig toe, maar het idee van een moment rust is alvast geslaagd.
'Nightwinds' is geen doom, maar smerige midtempo black metal van het onzuiverste soort. De rauwe en snijdende gitaarlijnen en vooral de vuige rochelkreten roepen echo's op van Marduk of Funeral Mist, maar dan vooral de langzame en onheilspellende tracks van beide acts. Het bezorgt eenieder een ongemakkelijk gevoel, wat precies de bedoeling is. Missie geslaagd, dus.
'Gentle Notice of a Fin' is dan weer – behalve een titel die ofwel geniaal ofwel banaal is – post-black metal, met repetitieve en bezwerende gitaarpartijen en diezelfde kreten als in 'Nightwinds'. Dankzij het herhalen en herwerken van een basismotief en vooral door de bezwerende toon van de gitaren werkt dit nummer samen met gelijkaardige afsluiter 'A Way of Silence' het beste. Het is bijna alsof Summoning een verbond is aangegaan met Akimbo of Neurosis: dat meanderende effect op de muziek, dat wegdromen in een parallelle wereld gecombineerd met die toch wel sterke edoch vuile zang...
Nachtvorst heeft met 'Silence' een interessant, zij het onduidelijk album afgeleverd. Gaan ze voor doom? Black metal? Postrock met extreme elementen? Het lijkt net alsof de heren het zelf allemaal nog niet goed weten. De songs zelf zijn stuk voor stuk puik tot erg sterk, maar misschien dat het geheel nog meer perspectief biedt indien een echte richting wordt gekozen.
