‘Noget at Glæde Sig Til ‘, de eerste solo-cd van de Deense bassist Nils Davidsen, kreeg een toch wat bedrieglijke ondertitel mee. ‘Solo Outburst in Various Frames Part I’ kan de luisteraar immers gemakkelijk op het verkeerde spoor zetten, want in tegenstelling tot wat de outbursts laten vermoeden, laat het album geen ongecontroleerde explosies horen, wel integendeel. Davidsen demonstreert hier net hoe goed hij het basspel en zijn muzikale ideeën onder controle heeft. ‘Noget at Glæde Sig Til’ is dan ook geen spektakelplaat geworden, zelfs niet op de momenten dat Davidsens geluid in verschillende lagen gestapeld wordt of hij er de klanken van gongs bijplakt.
Davidsen klinkt heel trefzeker en speelt heel eerlijk, zonder excuses of trucs om zich achter te verstoppen. De cd wordt gekenmerkt door een opvallende toegankelijkheid, niet in de laatste plaats omdat de bassist zich niet geneert om uitgesproken melodisch voor de dag te komen waarbij hij zelfs het folkachtige (‘Now is a Time!’) en het ronduit catchy werk (‘Woody’) te schuwen.
Even gemakkelijk zet hij echter de klassieke tonaliteit onder druk, waardoor hij in atonale sferen belandt. Opvallend genoeg bewaart hij ook daar zijn zangerigheid die nog benadrukt wordt door de thematische ontwikkeling van zijn muziek. Vertrekkend vanuit een duidelijk motief weet hij de tracks mooi op te bouwen, waardoor de luisteraar bij de hand genomen wordt in een tocht die vooral in het meer dan zes minuten durende ‘Osiris in 4 Parts’ enkele opmerkelijke klankdomeinen aandoet. Chromatische wendingen tillen de muziek uit het klassieke kader, terwijl de spokende glissandi van van harmonieken en “gewone” tonen de muziek plots een heel ander karakter geven.
Al even natuurlijk klinkt Davidsen wanneer hij het melodische wat loslaat en zich meer op het geluid gaat focussen. Opnieuw ijle harmoniek-glissandi op de bas en gongklanken zorgen in ‘M/S Kissavik’ voor een Chinees parfum, terwijl de hogere gonggeluiden (eerder klankschalen) en de reverb op de gestreken bas de etherische geest van componisten als Arvo Pärt oproept.
Zo krijgt elke track een eigen kleur waarin Davidsens virtuositeit telkens in een andere gedaante verschijnt. Razendsnel pizzicatospel, statische schrijden, een soepele articulatie of exact gecontroleerde boventonen, de Deen heeft het allemaal in de vingers én kan er muziek mee maken. Als toegift staan er op de cd drie extra tracks die voorzien worden van beeldmateriaal: één montage van natuurbeelden (die wondermooi aansluit bij de sereniteit van Davidsens muziek) en twee filmpjes waarin de bassist aan het werk te zien is. Beelden die dezelfde ingehouden klasse verraden als de elf audiotracks op deze release.
