Wanneer snarenplukker Galder niet de hort op is met zijn hoofdband Dimmu Borgir, steekt de man tijd in zijn eigen kindje Old Man's Child. Hoewel er tussen beide bands zeker een verwantschap bestaat (beide spelen black metal met symfonische elementen), zijn ze nauwelijks kopieën van elkaar te noemen, te meer aangezien beide acts ongeveer tegelijkertijd het daglicht zagen. Galder heeft sinds het geniale 'Ill-Natured Spiritual Invasion' getrouw verder gewerkt en is nu met 'Slaves of the World' aan alweer een klapstuk toe.
Het voornaamste dat Galder's muziek verwijderd van zijn geluidsgenoten is het feit dat hij meer dan eens leentjebuur gaat spelen bij death metal en resoluut kiest voor keyboardlijnen die niet louter opvulling vormen of slechts de gitaarpartijen volgen. Die tegendraadsheid vormt dan ook de voornaamste charme van 's mans werk en is meteen ook de reden waarom Old Man's Child telkenmale als zichzelf klinkt. Galder is misschien niet de beste vocalist die er rondloopt, maar zijn grimmige dictie en goed geproduceerde schreeuwen zijn eveneens een mooi handelsmerk. Het aftrappende titelnummer mag dit meteen illustreren: de warse en vaak op het eerste gehoor onmelodieuze gitaarpartijen geven hun geheimen pas later prijs, wanneer ze als een sluipend vergif het brein zijn binnengedrongen. Het mag duidelijk zijn dat dit geen makkelijk album is, maar eentje dat wat meer vergt van de luisteraar. De nummers zitten goed in elkaar en zijn sterk opgebouwd, maar zullen voor de doorsnee black metalliefhebber wellicht iets te grillig klinken. 'Unholy Foreign Crusade' is dan weer wat meer rechtlijnig en sneller, maar niet zonder bizarre spinsels in het gitaarwerk en keyboards. Het is soms verdraaid moeilijk om te ontdekken waar die afwijkingen in zitten, maar wie een andere, gelijkaardige band naast Old Man's Child legt, zal snel horen dat de meeste andere bands meer recht voor de raap zijn. Dat maakt Galders' kindje dan ook wel de mentale winnaar. Met 'Ferden Mot Fiendens Land' bevat dit album trouwens een leuke knipoog naar het verleden van zovele Noorse acts en de snijdende gitaarpartijen en meer voor de hand liggende keyboardpartijen doen de begindagen van symfonische black metal wat herleven, maar dan wel gespeeld zoals het anno 2009 hoort.
Old Man's Child heeft eens te meer een puik album afgeleverd dat fans van melodieuze black metal moet bekoren. Veel nieuwe zieltjes gaat Galder waarschijnlijk niet winnen, maar de aanhang weet dan ook al langer dat dit steevast sterk in elkaar zit.
Meer over Old Man's Child
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
