Het is geen simpele zaak om als Israëlische band je ding te doen, en ook nog eens een grote fanbasis uit te bouwen in Arabische landen, maar Orphaned Land doet dat al jaren. Het is ondertussen vijf jaar geleden dat ze hun meesterwerk 'Mabool' op de wereld loslieten, een zeer geslaagde mix van Joodse en Arabische elementen en een fikse scheut metal. Maar de heren zijn er deze keer in geslaagd om zelfs 'Mabool' te overtreffen in een waar opus waar gigantisch veel muzikale invloeden met elkaar spelen en een bijzonder geslaagd geheel vormen.
Het album is conceptueel ingedeeld in drie grote hoofdstukken, maar alles vloeit zo netjes in elkaar over dat het haast filmisch wordt. Orphaned Land heeft alles uit de kast gehaald en gewerkt met een heus orkest, wat het geheel een epische grandeur verleent die zelden gehaald wordt door andere metalbands. 'Sapari' mag de dans openen met een heerlijk exotisch ritme en dito zanglijn, en zangeres Schlomit Levi mag gedurende het hele album geregeld haar ding doen. Ook frontman Kobi Farhi is in grote doen en maakt opnieuw veelvuldig gebruik van zijn hele stembereik, gaande van epische chants tot rauw gegrom en zowat alles daartussen. Het gitaarwerk is iets minder brutaal dan vroeger, maar heeft wel gewonnen aan progressieve inslag, wat maakt dat het geheel opener klinkt en ook zorgt dat nog meer niet-metal gerichte mensen hier best hun gading kunnen vinden. De brutaliteit is niet verdwenen, ze is gewoon beter geïntegreerd in het hele concept. Deel twee van het verhaal is zonder twijfel het meest agressieve, met het geniale 'The Warrior' als uitschieter. Orphaned Land laat doorheen het hele album hun Midden-Oosterse invloeden gelden en traditionele instrumenten als saz, bouzouki, kawala fluit worden naadloos vermengd met piano, keyboard en percussie, terwijl de potige metal de ruggengraat vormt. In tegenstelling tot veel bands waarbij dergelijke extra instrumenten louter bovenop de muziek worden geplakt, zorgt Orphaned Land ervoor dat alles perfect in elkaar overvloeit. Afsluitend hoofdstuk 'Barakah' laat hoop weerklinken en zorgt voor een positieve vibe, iets wat niet vaak gebruikt wordt in de sector van de zware metalen. De opzet van dit album was uitdagend en groots, en zo klinkt het ook: beelden van een Middeleeuws Jeruzalem vliegen voorbij het geestesoog en een luisteraar kan perfect meeleven met de weg die het hoofdpersonage aflegt.
Orphaned Land heeft niet alleen een van de sterkste platen van dit jaar afgeleverd, maar heeft tevens de lat een flink pak hoger gelegd voor alle bands. Het verhaal en de muziek zijn meeslepend, de aanpak verfrissend en eigen aan de band, de muziek kan een zeer ruim publiek aanspreken zonder iets van zijn integriteit te verliezen en de bijna tachtig minuten vliegen voorbij. Dit is een absolute klassieker in wording.
Meer over Orphaned Land
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
