Ook in Slovakije bestaan deathmetalbands. Nog geeneens zo'n slechte, afgaande op Perversity, al kan dat ook gewoon liggen aan het feit dat deze mini vrij vlot voorbij knalt en dus geen tijd heeft om te beginnen vervelen. Niets nieuws onder de zon, degelijke death metal op Amerikaanse brute leest geschoeid en misschien de moeite voor de liefhebbers van het lompere hakwerk.
Zonder boe of ba begint Perversity verdraaid goed aan dit kleinood van een dik kwartier. Opener 'Vermin' heeft immers een paar bijzonder succulente riffs in huis die smaken naar meer. Goed, de Deicide-verering ligt er nogal dik op, maar voor de rest: bijzonder lekker beukplaatje. De snijdende gitaarlijnen krijgen gezelschap van een behoorlijk dik aangezette basgitaar (foutje in de mix?), maar precies die basgitaar die moddervet klinkt zorgt er voor dat Perversity positief opvalt in een genre waar anders de bassisten nauwelijks terug te vinden zijn. De vocalen zijn rauw en bruut en worden geregeld gedubbeld, wat eens te meer de link naar Deicide in de verf zet. Maar toch: puik nummer!
Daarna is het helaas gedaan met de pret, want Perversity slaagt er niet meer in om het hart sneller te doen slaan of om echt opvallende death metal te produceren. Het is vanaf 'Angel of Prostitution' (wel geestige titel, ergens) eenheidsworst à volonté en hoewel de heren erg goed hun best doen om er nog iets van te maken, slaat de verveling snel toe. De snelle basdrums, de combinatie van lompe beukriffs met krassende melodieën, de haast black metal-achtige versnellingen en de blafzang: het blijft een beetje steken in de middenmoot.
Afgaande op de opener van deze mini heeft Perversity genoeg kwaliteit in huis om te blijven knallen, maar ze maken dat helaas niet meer waar. Een unieke treffer of op voorzichtig gespeeld? De vraag ligt open, maar het valt te hopen dat de heren nog meer songs van het kaliber van 'Vermin' produceren, want die smaakt verdraaid naar meer.
