'Maanzin' is de debuut-cd met Nederlandstalige songs van Pieter Embrechts. Embrechts heeft al heel wat ervaring opgedaan in de muziek- en theaterwereld (o.a. als lid van El Tattoo del Tigre en De Kakkewieten) en kon voor de productie van zijn album dan ook rekenen op de steun van tal van professionele en bevriende muzikanten, waaronder bekende namen als Tom Vanstiphout en César Janssens. Dat de instrumentale prestaties op 'Maanzin' van een hoog niveau zijn, is dus niet echt verwonderlijk. De songs verrassen echter des te meer: Embrechts laat zich op dit debuut immers kennen als een bijzonder sterke en volleerde songschrijver.
Ongeveer de helft van de veertien nummers op 'Maanzin' zijn rustige "luisterliedjes" waarin een belangrijk accent op de teksten ligt. Zonder haast (de meeste songs duren meer dan vier minuten) zingt Embrechts over tijdloze thema's als liefde, gebroken harten en eenzaamheid. Deze songs komen live ongetwijfeld perfect tot hun recht in het intimistische kader van een schouwburg, want Embrechts schrikt er niet voor terug om erg persoonlijke gevoelens bloot te leggen. Zo vertelt 'Clara en Jos' het levensverhaal van Embrechts' grootouders, waarin grootvader Jos geconfronteerd wordt met de geestelijke aftakeling van zijn vrouw Clara. Het nummer stáát er niet alleen op tekstueel vlak, ook op muzikaal vlak is het een knap werkstuk. Het begint met een eenvoudig gedempt elektrisch gitaarriffje, dat na enkele seconden wordt vergezeld door een warm klinkende Rhodespiano en een prachtig melancholisch spelende bugel. Daarna vallen zang, drums en contrabas in en wordt er ook gezorgd voor een fijnzinnige percussiepartij. Het instrumentarium wordt nadien nog verder uitgebreid met slidegitaar, dobro en violen, maar wel op een zorgvuldig gedoseerde manier, zodat het geheel nooit overladen klinkt.
Een ander interessant nummer is 'De Handwerpenaar'. Embrechts bezingt er zijn liefde voor de stad Antwerpen op, maar hij stelt zich tegelijk ook enkele vragen omtrent het bekende (on-)verdraagzaamheidsprobleem in de "metropool aan de Schelde": "Deze stad begint te hopen / Dat de winter overwaait / Dat de warmte weer zal komen / En weer bloeit wat wordt gezaaid". Luc De Vos maakte in 1996 op het Gorki-nummer 'Leve de Lente' ook een gelijkaardige zinspeling ("Weg met dewinter / leve de lente") en het is schrijnend dat er nog steeds geen oplossingen zijn gevonden voor het probleem dat De Vos acht jaar geleden al aankaartte.
Natuurlijk is het op 'Maanzin' niet al ernst wat de klok slaat. Embrechts heeft ook een aantal discoachtige parodieën in het geheel opgenomen, zoals 'Maria (O Ghy Warme Pistolee)' (compleet met synthesizerbliepjes en midi-drums) en 'Shaken Inde Living'. Deze en andere up-temposongs (waaronder 'Respect' en 'Medicijn') zijn qua tekst en muzikale inkleding helaas nogal flauwtjes. Live gebracht zijn deze "nonsensnummers" waarschijnlijk zeer amusant, maar op cd schieten ze hun doel voorbij. Vrij van enig vulsel is 'Maanzin' dus niet, maar desalniettemin mag het duidelijk zijn dat Pieter Embrechts een welgekomen nieuwe naam is in het Nederlandstalige poplandschap, die met dit debuut een méér dan behoorlijk album heeft afgeleverd.
Meer over Pieter Embrechts
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
