Van Camille Saint-Saëns werd wel eens beweerd dat hij elke stijl moeiteloos beheerste, "van Bach tot Offenbach". Of die uitspraak zijn reputatie als componist veel goed heeft gedaan is twijfelachtig want dit muzikale wonderkind en artistieke duizendpoot wordt niet altijd naar waarde geschat. Zijn dertien opera's worden bijvoorbeeld maar zelden uitgevoerd. Met de concerti is het beter gesteld maar echt bekend zijn zijn vijf pianoconcerti in vergelijking met andere romantische concerti niet. Met het Zwitserse Orchestre de la Suisse Romande voert de Franse pianist Jean-Yves Thibaudet hier het tweede en vijfde pianoconcerto uit, de twee meest populaire. Het vijfde concerto kreeg zijn bijnaam 'Egyptisch' omdat Saint-Saëns het afwerkte tijdens een wintervakantie in Luxor. Het werk is een amalgaam van verscheidene muzikale invloeden die de componist oppikte tijdens zijn reizen doorheen landen als divers als de VS, Indonesië en Egypte. Beide concerti worden op deze plaat aan elkaar gespeeld met de 'symfonische variaties' voor piano en orkest van César Franck, geen echt pianoconcerto maar in zijn symfonische opzet toch zo dicht als deze componist de concertovorm ooit zou benaderen.
Thibaudet siert deze muziek met een heel eenvoudig aandoende muzikaliteit, zodat zelfs virtuoze trekken iets onschuldigs krijgen. Hij houdt in de hoekdelen van beide concerti een Franse 'joie-de-vivre' in deze muziek waardoor die opwindend en aantrekkelijk gaat klinken. De rijke klank van het orkest doet de rest. Thibaudet behandelt het orkest als gelijke partner, en raakt zo een perfecte balans. Hij ligt niet autoritair op de begeleiding maar verweeft zich er als het ware mee. Francks muziek is wat hoekiger, met een stormachtige pianopartij die soms erg bruusk onderbroken kan worden door het orkest. De laatste paar variaties en de coda in deze 'Variations Symphoniques' bezitten echter een aangename burgerlijke charme.
Het Orchestre de la Suisse Romande speelt met een lichte, elegante vorm van exotisme zoals dat in de Franse negentiende eeuw in zwang was. Geen geluidseffecten dus maar subtiele verwijzingen, zeker in het vijfde pianoconcerto. Bovendien werd deze plaat in uitstekende omstandigheden opgenomen en zo komt het dat orkest en solist een bijzonder rijke klank ten gehore kunnen spreiden. De piano klinkt vol in haar registers en de houtblazers van het orkest zijn erg warm en soepel in hun klankproductie. Bovendien hoort men precies de juiste hoeveelheid galm op de opname. De tremolo's van de strijkers in het vijfde concerto (een programmatische uitbeelding van de drukkende Egyptische hitte?) klinken uiterst precies, alsof slechts een enkel instrument speelt.
Deze cd houdt een warm pleidooi voor Saint-Saëns muziek, op zich al knappe en boeiende muziek maar een betere uitvoering, noch van de solist, noch van het orkest, kan men zich niet wensen.
Meer over Saint Saëns
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
