Samuel Barber (1910-1981) is een van die componisten die overbekend zijn omwille van een enkel muziekstuk maar waarvan andere composities zelden of nooit uitgevoerd worden. Barbers 'Adagio for Strings' komt voor als achtergrondmuziek in talloze films en tv-series maar zijn oeuvre is veelzijdiger dan die ene enkele compositie. De kamermuziek die op deze plaat voorgesteld wordt bestaat uit redelijk vroeg werk van de componist. Twee grotere werken, de sonate voor cello en piano en het evocatieve 'Summer Music' voor houtblaaskwintet worden aangevuld met composities van bescheidener omvang: de vier 'Excursions' voor piano, uittreksels uit een pianoarrangement van zijn ballet 'Souvenirs' en de korte 'Canzone' voor fluit en piano. De selectie toont een componist waarvan de muziek stevig geworteld zit in de Europese klassieke traditie en die niet ongevoelig bleef voor het twintigste-eeuwse modernisme maar wie aan zijn werken toch een herkenbare, authentieke Amerikaanse smaak kon geven.
De uitvoering van de cellosonate zet de toon voor de uitstekende uitvoeringen op de plaat. Cellist Alan Stepansky en pianiste Israela Margalit tonen een diepgaand begrip voor deze twintigste-eeuwse muziek die zo toegankelijk is zonder banaal of ouderwets te zijn. Het eerste deel toont een vastberadenheid van beide muzikanten om deze muziek in haar volle waarde uit te spelen, breed en krachtig.
Een even mooi en onbekend pareltje is Barbers 'Canzone' voor fluit en piano, een kort en introvert stukje muziek dat op de grens van de atonaliteit balanceert. Alleen jammer van fluitiste Jeanne Baxtressers vibrato, die zo rigide en continu is dat je een metronoom tegen de golfbeweging ervan zou kunnen plaatsen. Gelukkig speelt ze met een vlakkere klank die beter mengt en veel meer ruimte voor gevoel laat in de 'Summer Music' voor houtblaaskwintet. Dit werk werd oorspronkelijk geschreven voor blazers van de New York Philharmonic en deze uitvoering, door vijf solisten van dat orkest, doet het werkje, met zijn dromerige, zwoele sfeer alle eer aan. De snelle en ritmisch ingewikkelde secties klinken zo comfortabel en soepel als je kan wensen, vastberaden en geëngageerd terwijl de trage passages heel geloofwaardig dat lome zomergevoel opwekken zonder oninteressant te worden.
Verder wordt de cd gevuld met pianomuziek: geen grote werken maar korte, beschrijvende of evocatieve stukjes die verschillende zijdes van Barbers persoonlijkheid laten horen. In de vier 'Excursions' onthult hij zich als een volbloed Amerikaanse componist, met elk stukje dat binnen Barbers steeds klassieke kader een aspect van de Amerikaanse muziek beschrijft, zoals het drukke, haast mechanische 'un poco allegro' of het ontspannen 'in slow blues tempo'. De 'Pas de Deux' uit het ballet 'Souvenirs' klinkt stevig door, met prominente bassen maar behoudt het ingetogen karakter van vele van de werken op deze cd.
Deze knappe, muzikale uitvoering van Barbers kamermuziek houdt een warm pleidooi voor de grotendeels vergeten muziek van deze Amerikaan, met een dwarsdoorsnede die qua bezetting, stijl en sfeer veel variatie biedt.
Meer over Samuel Barber
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
