Aan het aantal kwaliteitsvolle Vlaamse releases in 2004 is niet echt te merken dat het zo slecht gaat in de muziekindustrie. Het bulkt hier duidelijk van internationaal talent en er worden aardig wat kansen geboden om dit aan de grote wereld ook duidelijk te maken. Één van de nieuwkomers is de Brusselse formatie Satellite City die via het fijne Greenlfant label (Triggerfinger, Mint) zijn debuut (de titelloze ep niet te na gesproken) in de platenbakken smijt. Dat gebeurt ogenschijnlijk met een brede glimlach.
Dit plaatje bulkt van de vrolijke pop. Leuke britpop waarbij de Beatles haren in het rond mogen zwieren, zijn een duidelijk handelsmerk van Satellite City. Losbollige, zorgeloze liedjes passeren moeiteloos bij het beluisteren van 'Map & Guides'. Wat vooral opvalt is dat deze bende en vooral frontman Allen Mulder (ex-Metal Molly) de kunst van het songschrijven goed onder de knie heeft. Zo slaagt de band er in om erg vlotte en eenvoudige popnummers te voorzien van onmerkbaar diep gefundeerde composities met vele instrumentale accenten. Dartel pianospel, ondersteunende trombones, zwalpende violen, vibrerende hammondpartijen, bluesette op harp, ... alles past erg fijn in die harmonieuze pop die aan de basis ligt van deze Satellitesongs. Dat levert enkele prima potentiële hitsingles op. De stralende zon die het fijn getitelde 'Do It!' oproept, verbleekt wel onder de tekstuele inhoud van het nummer. Muzikale opgewektheid durft al wel eens vaker te botsen met de sombere teneur van de teksten op deze plaat. Toch leiden een prima gitaarrif en de leuke zanglijn van 'Do It!' al na een halve luisterbeurt tot mee neuriën. Hetzelfde kan gezegd worden van het wiegende 'Break & Burn' dat met viool, piano en solerende bluesgitaar versterkt wordt. Ook het britpopnummer 'Friend' zit vervat in datzelfde typerende groepsgeluid en wordt inmiddels al enkele weken fijngemalen op de alternatieve Vlaamse jongerenradiozenders. Maar Satellite City heeft meer noten op zijn zang naast het brengen van zomerse pop. Zo is 'Ocean Floor' een quasi instrumentaal intermezzo dat mooi zweeft met trompetgeluiden en een licht avant gardistische jazztoets in deze cd werpt. Om stil van te worden. In het tweede deel van de plaat worden de muzikale kwaliteiten van Satellite City nóg meer ten toon gespreid. Uitstapjes richting americana, pianojazz of stevigere rock worden moeiteloos gezet, maar doen spijtig genoeg ook een beetje afbraak aan de totale homogeniteit. Datzelfde kan de (weliswaar erg leuke) charleston van 'Nothing to Me' verweten worden. Het lijkt soms of deze creatieve uitspattingen er bij genomen zijn om 'Map & Guides' op te vullen. Ondanks het gegeven dat deze buitenbeentjes soms sterker zijn dan de doorsnee Satellite City songs, verdwijnt een beetje de kracht van deze fullcd. Een aandachtiger oor zal echter versteld staan van de rijke inhoud en geweldige kwaliteit van dit schijfje.
Veel meer woorden dan "prima plaat" zijn niet meer nodig. Kopen die handel.
Meer over Satellite City
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
