Scary Mansion klinkt als een goedkope enge laatavondfilm op één of ander Vlaams commercieel tv-kanaal. Het is echter het muzikale project van Leah Hayes, een grafische ontwerpster uit Brooklyn, New York. Deze zangeres/songsmid was eerder te horen op een album van TV On The Radio en werkte ooit samen met David Ivar, vooral gekend van Herman Dune. Haar muziek situeert zich in het rockuniversum, ergens bij het stevigere werk. Vuige rock zeg maar, mét uitstapjes naar het meer liefelijke. Typisch voor haar geluid is de thunderstick, een driesnarig instrument met Amerikaanse wortels en qua geluid verwant met de banjo. Verder is er vooral ruimte voor gitaren, bass, drum en sporadisch een piano. Met deze bezetting leverde Scary Mansion kortgeleden hun tweede album af: ‘Make Me Cry’.
De cd gaat van start met een lied dat heerlijk grossiert in harde drums en vettige gitaren die Hayes’ stem van een ruw kantje voorzien. Dit is iets wat op de rest van het album niet meer met diezelfde intensiteit zal terugkeren. Deze stem heeft veel weg van die van Cat Power. Net als bij Cat zit alles bovendien verpakt in een duister jasje, iets wat vooral bij het tweede en vierde nummer (respectievelijk ‘Over the Weekend’ en ‘Fatal Flaw’) sterk naar boven komt. ‘Fatal Flaw’ is evenwel een lied dat te lang uitgesponnen is, iets waar ook enkele andere nummers aan lijden. In ‘Yer Grief’ valt aanvankelijk vooral de dominante drum op, evenals de sfeervolle kerstmisbelletjes die het wintergevoel via radioboxen de woonkamer binnenloodsen, tot plots het laatste kwart verdrinkt in ranzige gitaren. Halverwege ‘Make Me Cry’ lijken de verschillende liedjes wat in herhaling te vallen, zodat de luisteraar stilaan het idee krijgt dit al vaker te hebben gehoord. Van de radio zal het evenwel niet geweest zijn. Telkens zijn de nummers gebaseerd op een rustige start, waarna plots harde gitaren de plak gaan zwaaien. Dit is zeker het geval bij ‘Fatal Flaw’, ‘1 %’ en min of meer bij ‘Scum Inside’ waar het nummer steeds harder wordt uitgebouwd.
Pas wanneer de pees er echt wordt afgelegd en het tempo twee versnellingen lager schakelt, gaat de plaat opnieuw boeien. Zo zijn de liederen ‘Mighty’ en ‘On My Mind’ spek voor de bek van Cat Power-fans. Zeker ‘On My Mind’ is een zeer genietbare meesleper en vormt één van de hoogtepunten van het album. Het lied is opgebouwd rond de stem van Leah en wordt enkel begeleid door piano en wat zuinige drumslagen. Hierdoor straalt het een naakte maar tevens imponerende sfeer uit. Om te eindigen werd gekozen voor ‘Look Through Your Eyes’. Dit nummer wordt voorgeschoteld als bonustrack (gelukkig, anders was dit album écht wel kort) en wijkt volkomen af door het gebruik van een gesmaakt electrosausje, stemvervormer inbegrepen, broodnodig om het variatiegevoel wat aan te wakkeren.
Dit album laat zich beluisteren als een wisselvallig schijfje dat bij momenten genietbaar is. Anderzijds kent het te veel passages die nauwelijks bijblijven en is het niet evident om alle nummers tot de laatste noot uit te zitten. Een woord als eentonig wordt nét niet in de mond genomen. Dit lijkt dan ook zo’n plaatje dat, ondanks enkele sterke momenten, op termijn jammerlijk veel kans maakt om tussen de andere cd’s verloren te raken.
Meer over Scary Mansion
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
