Voor de logste, zwaarste of ronduit gewoonweg meest heavy doom hoeft men niet te kijken naar Scandinavië, Groot-Britannië of de Verenigde Staten: België heeft die al een tijdje in huis met SerpentCult. Ooit begonnen onder de naam Thee Plague of Gentlemen, vervolgens een doorstart gemaakt als SerpentCult waarbij verdraaid zware muziek gecombineerd werd met de melodische strot van een zangeres, en nu gewoon een drietal met zowel normale als schreeuwzang. En met 'Raised by Wolves' een zeer mooi werkstukje, trouwens.
Vasthoudend aan de oerformule van gitaar, bas en drum hebben de heren van SerpentCult hun muziek in vergelijking met bijvoorbeeld 'Trident Nor Fire' een stuk vertraagd. De oeroude zwaarte is helemaal terug en deze keer misschien iets meer dan voorheen gemengd met wat postrock-invloeden. Dat geeft aanleiding tot vier uitgesponnen songs van respectabele duur, die niet alleen zweverigheid met zwartgalligheid weten combineren, maar ook een degelijke spanningsboog bezitten en daardoor de aandacht van begin tot einde volhouden.
Het overgrote deel van de muziek is instrumentaal, zelfs tot op het punt dat de spaarzame vocale bijdragen eerder een apart instrument vormen dan een extra deel van de sound uitmaken. Dat is een aparte aanpak voor een doomact, maar het werkt hier wel. De normale zang is veelal gelaagd en met wat effect voorzien en klinkt links en rechts nog iets te voorzichtig, maar dat geeft dat ook een breekbare inhoud, eentje die netjes contrasteert met de geregeld vervaarlijk donderende drumpartijen of de pletwalsriffs van zowel bas als gitaar.
Haast onmerkbaar vloeien de songs in elkaar over, maar zeker 'Crippled and Frozen' met zijn begeesterende en angstaanjagende atmosfeer en 'Longing for Hyperborea' met de meest etherische doomy beukriffs sinds lang zijn absolute aanraders. Misschien een beetje vreemd op een album dat vier nummers telt, maar dat wil zeker niet zeggen als zouden de andere twee niet de moeite zijn, wel integendeel. Alleen jammer van het iets te clichématig gebruik van een regenbui tijdens het titelnummer, wat iets afdoet aan de sfeeropbouw wegens te vaak eerder gehoord. Het nummer had perfect overeind gebleven zonder die soundbyte.
SerpentCult bewijst eens te meer dat Belgische bands de laatste jaren veel te bieden hebben op muzikaal vlak en zeker probleemloos kunnen meedraaien met buitenlandse concurrentie. Het valt enkel te hopen dat het buitenland nu ook werkelijk de ogen en oren opentrekt. Met 'Raised by Wolves' hebben deze jongens alvast een mooi visitekaartje op zak.
