Cellisten zijn vast bekend met de figuur van Hallenaar François Servais (1807-1866), een van de grootste cellovirtuozen uit zijn tijd en de man die ondermeer het gebruik van de steunpin om de cello neer te zetten (en die zo prominent in beeld wordt gebracht op dit cd-hoesje) courant maakte. En zoals vele virtuozen uit zijn tijd, componeerde Servais ook, veel zelfs en uiteraard uitsluitend voor zijn eigen instrument. Omdat het cellorepertoire enigszins beperkt was, schreef Servais' niet minder dan een negentigtal werken waaronder vier concerti voor cello en orkest en talloze kamermuziekwerken.
Servais schreef salonmuziek, daar hoeft geen twijfel over te bestaan. Elk instrument kende, zeker in de negentiende eeuw, een hele resem virtuozen-annex-componisten die voor hun eigen instrument schreven in de heersende stijl van toen. Dat die stijl teruggreep naar de Italiaanse bel canto, de Franse Grand Opera of de Duitse romantische opera hoeft ook niet echt te verbazen. Daarmee is Servias' muziek meteen gekaderd want uiteraard hoeft men geen tweede celloconcerto van Dvorak of Schumann te verwachten op deze cd. In de plaats stelt dit cd'tje pretentieloze, virtuoze muziek voor met aangename melodietjes en volledig binnen de verwachtingen liggende harmonische wendingen.
De titels van de vier langere cellofantasieën sluiten dan ook perfect aan bij de verwachtingen van een burgerlijk negentiende-eeuws publiek: 'Souvenir de la Suisse', 'Souvenir d'Anvers' en 'Souvenir de Spa', zijn telkens rapsodisch opgebouwde, eendelige stukken die de cello meer dan voldoende gelegenheid geven om haar virtuositeit ten gehore te brengen. Het cd'tje opent echter met een fantasie op thema's uit Rossinis 'Barbier van Seville'. Het is een gelijkaardig werk, al was het daar Rossini die de melodietjes leverde.
Didier Poskin springt behendig over de vele technische moeilijkheden die Servais' op zijn pad strooit. Hij voert deze muziek lichtvoetig uit en precies zoals die behoort te klinken: niet te zwaarmoedig, (gespeeld) intriest op mineur passages maar verder overwegend vrolijk en met de nodige bravoure op snelle gedeeltes. Dit zijn uiteraard werken waarin de cello van begin tot einde centraal staat. De begeleiding, door het Ensemble Rosamunde blijft dan ook uiterst karig en beperkt zich tot het spelen van een korte inleiding, het dubbelen van enkele cellolijnen en verder het ondersteunen van de cellotechniek.
Cellisten mogen zich verheugen met deze cd met virtuoze cellomuziek maar ook muziekliefhebbers in het algemeen hoeven zich er niet voor te schamen om deze aangename cd in huis te halen. Servais' romantische muziek bezit geen grandioze pretenties maar is steeds melodieus en toegankelijk terwijl de uitvoering zonder meer capabel en ontspannen klinkt.
Meer over F. Servais
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
