Het is wat vreemd om in te schatten: een Britse indieband met een jarenlang opgebouwd vast publiek en vast succes in groot Liverpool die besluit om een 'best of' uit te geven en die op het vaste land lost te laten. De aankondiging van 'beste hits' van een hier totaal onbekende band klinkt nogal wrang. Shack blijkt een muzikaal huwelijk te zijn van broers Michael 'Mick' en John Head (Pale Fountains) die inmiddels de nodige rock 'n' roll-avonturen hebben meegemaakt. Platenfirma's die afhaken, bandleden die het opstappen, een volledig opgenomen plaat die samen met zijn studio in vlammen opgaat, centen die lijken te verdwijnen... niets heeft Shack tegen mogen houden. In dit geval –en wanneer blijkt dat de band inmiddels vijftien jaar uitblinkt in gevoelsgeladen poprockliedjes- is een carrièrepoging over de grote plas natuurlijk weer niet zo'n vreemd idee.
Het uitgebreid tekstboekje van de cd begint met een aanklacht dat veel echte bandtoppers deze verzamelaar niet gehaald hebben, wat eveneens als een excuus klinkt waarom de plaat niet echt een verpletterende indruk achterlaat. Want dat is wel degelijk het geval. Shack brengt vlotte popsongs op gitaar met mooie melodieën en waarin de warme zang van Mick een aangenaam nestje toebedeeld krijgt, maar mist net die kleine 'touch' om het radiolandschap op de knieën te krijgen. 'I Know You Well' doet anders aandig zijn best met mooi ontdubbelde zang en een zalvende melodie met heerlijk slepende uitlopers. Het nummer heeft het dan ook een tijdje zij aan zij uitgehouden naast tijdsgenoten Stone Roses ('Fools Gold') in de British Charts. Ook andere pogingen als het harmonieuze 'Comedy' of 'Sgt. Major' zijn meer dan verdienstelijk. Vooral de combinatie van stevig uitgewerkte, op- en neerdeinende baslijnen en het psychedelische gitaarspel van John Head is goed voor goud. Shack gaat voor een snufje Housemartins en Smiths, voor een beetje Stone Roses en Psychedelic Furs. Toch blijft de band over het algemeen steken in een gebrek aan energie en kracht. "British musics best kept secret" klinkt in meer moeilijke, intieme klassenummers als 'Al's Vacation' of het met Spaanse trompetjes doordrongen 'Meant to Be' een beetje mak. Een té zachtmoedig en doordeweeks karakter zorgt voor de ondermijning van de inherente schoonheid van deze muziek.
Shack blijkt zich prima te kwijten in zijn taak om op- en top Britse gevoelsmuziek te maken. Elk van de zeventien tracks op deze langspeler –twee gloednieuwe nummers inbegrepen- bezit een aangenamen en gedegen uitstraling. Dat neemt niet weg dat de band hier net iets té onopvallend door de dag gaat. Dat wil zeggen dat deze 'Time Machine – Best of' mooie, genietbare liedjes aflevert, maar verder helaas weinig in zich heeft.
Meer over Shack
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
