Solo Andata is met 'Fyris Swan' aan zijn eerste volwaardige release toe. Het Australische duo Paul Fiocco en Kane Ikin wist eerder al de aandacht te trekken met een exclusieve ep op I-Tunes, maar mag nu op het Amerikaanse Hefty Records voor het eerst een volledig album op cd uitbrengen. Tien tracks lang spelen beide heren een intiem spel met orkestrale loops, zachte ambienttexturen en subtiele toetsen jazz- en folkgitaar.
Opener 'Her Face Soft As Sleep' brengt de plaat voorzichtig tot leven met een licht galmende akoestische gitaarriedel, een bijhorende repetitieve melancholische bastoon, nu en dan een vleugje accordeon en zalig warme slierten synthesizer die zich door de kamer verspreiden als de geur van verse koffie in de ochtend. Ook 'Old City Crowd' sluimert rustig verder, al krijgt de song hier een jazzy gevoel mee door het toevoegen van een intense saxmelodie. Als op 'The Echo's Left Behind' ook de gitaar meer 'echte' melodieën gaat spelen en grillige, percussieve elementen hun intrede doen, wint de plaat langzaam maar zeker aan snelheid, ook al blijft het tempo behoorlijk slepend. De overheersende sfeer wordt vervolgens heel wat vrolijker met 'A Ballet Of hands' en 'Among The Olive Trees', twee songs die zich met behulp van lichte drumroffels ontpoppen tot etherische slowjazznummertjes. 'Beneath This Stone Wall' is opnieuw heel wat abstracter met bevreemdende flarden feedback, ruis en een ritmepartij die voortgebracht lijkt door een beademingsmachine. 'Coastal Road Thoughts' stuurt de plaat daarop opnieuw richting meer organische oorden, met alweer een minimale akoestische gitaar en een galmende sax in de hoofdrol. De ambientdrones blijven echter onvermoeibaar op en neer golven, zodat de ene track lijkt voort te bouwen op de laatste tonen van zijn voorganger. Laagje voor laagje worden tracks als 'Dawn Chorus' en 'Midnight' op die manier opgebouwd tot filmische taferelen die doen denken aan onherbergzame, desolate kustlandschappen waar de tijd stilstaat en de mens van geen belang is. 'Together Apart', tot slot, grijpt terug naar de jazzsfeer van het midden van het album, met een duidelijke ritmiek en korte loops van xylofoon en contrabas en weemoedige scheuten saxofoon.
Met 'Fyris Swan' lijkt Solo Andata vooral het thema van het (geestelijk) isolement te willen bespelen. Met een minimum aan geluiden weet het duo een maximum aan effect te ressorteren. Wie de tijd neemt om Solo Andata's nauwgezet, dromerige spel van opbouwen en afbreken te laten inwerken, ontdekt hier een tiental muzikale composities van hartsverscheurende schoonheid. 'Fyris Swan' weegt redelijk zwaar op het gemoed, maar is toch afwisselend genoeg om in één trek te beluisteren. Alleen, wel te verstaan.
Meer over Solo Andata
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
