Alweer een nieuw exportproduct van Finland! Sotajumala is een death metalband die zijn origine heeft in 1998, wat allicht verklaart waarom dit album zo volwassen klinkt. De bandnaam betekent letterlijk 'oorlogsgod' en zo klinkt het ook wel. Nu ja, de death metal van dit vijftal is behoorlijk bruut en groovy en dankzij het gebruik van Finse teksten weet dit combo nog iets nieuws toe te voegen. Maar op louter muzikaal vlak weet de band toch niet te overtuigen.
Grootste mankement van het hele album is dat de nummers onderling zo inwisselbaar zijn. Toegegeven, de basisingrediënten van Sotajumala's muziek zijn beproefde methodes om hoofden in beweging te krijgen: een logge maar flink voortrollende ritmesectie, heerlijk raggende gitaren en een vrij diepe edoch verstaanbare oerbrul. Maar natuurlijk is het wel zo handig om nog creatief om te springen met deze ingrediënten en precies op dit gebied schiet Sotajumala iets tekort. Met opener 'Tappaja Ja Tapettu' (wat niets te maken heeft met tapijten, laat dat duidelijk zijn) is de trend gezet en tot aan het afsluitende titelnummer is het steevast dezelfde basis van bruut groovende, semi-melodieuze death metal. Toch lijkt het of er een lichtpuntje zit, wanneer 'Riistetty Viattomuus' links en rechts wat bijzonder catchy riffs tevoorschijn tovert, maar dat gevoel van euforie passeert behoorlijk snel wanneer de band er dan weer voor kiest om op precies hetzelfde élan verder te gaan. Het ergste is eigenlijk dat de muziek in wezen zeker en vast niet slecht is, maar zo verdraaid gezichtsloos en onopvallend blijft.
Het lijkt sterk dat er iemand wakker zou liggen van een album als dit 'Teloitus', maar wie daadwerkelijk nooit genoeg kan krijgen van groovende death metal, kan eventueel hier een luisterbeurt wagen. Grote mirakels of schokkende invalshoeken worden niet gevonden en Sotajumala gaat met dit album dan ook hoogstwaarschijnlijk verdwijnen in de stroom van releases die maandelijks het toneel overspoelen.
Meer over Sotajumala
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
