Tijdens de jaren negentig scheerde Steve Mason met The Beta Band, ondermeer bekend door hun cover ‘Daydream’ van The Wallace Collection, hoge toppen in het alternatieve muziekmilieu. Sinds de teloorgang van de band zat de man niet stil. Met geen enkele van de door hem uit de grond gestampte projecten wist hij zich echter opnieuw voor het voetlicht van de muziek te halen. Zo verzandde zijn carrière stilaan en belandde hijzelf in een depressie. Toen zou hij zelfs beslist hebben om zijn muzikale kap definitief over de haag te gooien. Het uitbrengen van ‘Boys Outside’ bewijst evenwel dat hij op zijn stappen teruggekomen is. Mason gebruikte deze donkere periode als inspiratie en schreef zo zijn leed van zich af in popmuziek. Voor dit project opereert hij een eerste maal onder zijn eigen naam: Steve Mason.
Voor ‘Boys Outside’ wist Steve Mason met Richard X een producer te strikken die kon terugvallen op bakken ervaring met popsterren van wereldformaat, zoals Kelis, Sugababes, M.I.A. en Róisín Murphy. Deze samenwerking mondde dan ook uit in een album met vrij licht verteerbare en zorgvuldig gepolijste songs die vanaf de eerste luisterbeurt herkenbaar klinken. Verdoken pareltjes moeten dan ook niet verwacht worden op deze plaat, wat evenwel niet wil zeggen dat er geen sterke nummers te horen zijn. Neem nu het radiovriendelijke ‘The Letter’, getypeerd door nadrukkelijke bas- en drumlijnen en sporadisch wat gitaar en piano, of het mysterieuze en erg aandoenlijke titelnummer waar Mason’s stem op het einde geslaagd wegkwijnt in de stilte.
Een ander aspect dat een belangrijke plaats op het album inneemt, is de elektronica. Tekenende voorbeelden zijn ‘Yesterday’ en ‘Stress Position’. Verder is het album doorspekt met gitzwarte teksten die lijken te refereren naar ’s mans moeilijke jaren. Een schoolvoorbeeld hiervan is ‘Lost & Found’ dat rechtstreeks verwijst naar zijn zelfmoordneigingen. Tot slot moet verwezen worden naar de naakte Mason die het publiek voorgeschoteld krijgt. Tijdens het even innemende als breekbare ‘I Let Her In’ wordt hij enkel bijgestaan door een akoestische gitaar en een vleugje weemoedige synths.
‘Boys Outside’ is een gevarieerd album geworden dat bol staat van zéér aanstekelijke popnummers die daarnaast getuigen van Masons uitstekende songschrijvercapaciteit. Het enige gevaar van het album zit vervat in de productie. Overal is deze namelijk dermate zorgvuldig uitgevoerd, waardoor de verschillende nummers akelig perfect gaan klinken en het album wat aan spanning moet inboeten. Toch kan deze voetnoot niet verhinderen dat ‘Boys Outside’ kan geboekstaafd worden als een zeer bevallig plaatje.
