De doorsnee zware muziekliefhebber kent Corey Taylor wel als frontman van het Amerikaanse metalcombo Slipknot. Deze zei onlangs dat hij en gitarist James Root zich altijd als huurlingen gevoeld hebben in Slipknot, maar dat ze voor hun eigen zegje hun eigen project hebben: dit brengt ons tot Stone Sour, een groep die een genre spelen dat je 'gewone metal' zou kunnen noemen. Geen hardcore- of jazzinvloeden, gewoon metal van de oude school waar je de hardrockinvloeden in kan herkennen. Van hun zelfgetitelde debuut uit 2002 kenden de hitlijsten het mooie akoestische 'Bother', waar Corey Taylor op bewees dat hij een zanger vol gevoel was. Vier jaar daarna volgt de nieuwe plaat, 'Come (What)ever May', van het collectief dat bestaat uit de twee voorgenoemde Slipknot-leden, gitarist Josh Rand, bassist Shawn Economaki en nieuwe drummer Roy Mayorga (ex-Soulfly, ex-Sepultura).
Opener '30/30 150' opent stevig met een frenetieke gitaarriff over donderende drums. Op de strofe wordt meteen de bluesy, rauwe stem van Corey Taylor duidelijk en ook in het melodieuze refrein trekt die het geheel lekker met zich mee, maar Taylor gebruikt ook regelmatig zijn brutale brul en schreeuw waar hij in metalland zo berucht voor is. Het titelnummer en 'Reborn' zijn van hetzelfde kaliber en zetten het pakkende karakter van de plaat voort, dat bestaat uit enerzijds een strakke ritmesectie, waarvoor het slagwerk van Mayorga vooral de pluim moet krijgen, naast de volle bas van Economaki die het geheel eerder ondersteunt. Anderzijds is er een leidende melodische rol afgewisseld door Taylor en de snarenplukkers Root-Rand. Maar 'Come What(ever) May' maakt ook plaats voor ballads en die zijn zeker niet minder: 'Through Glass' en 'Sillyworld' laten op hun manier de gevoelige facet van Stone Sour zien maar zijn daarom niet minder krachtig in overkomen. Jammer genoeg kan niet alles van even goede kwaliteit zijn, getuige 'Socio', '1st Person' en 'Zzyxx Road', waar het geheel en de melodieën niet altijd overtuigen. Maar dat maakt het grootste deel van de plaat wel goed.
'Come What(ever) May' is een gevarieerd album dat groeit in het oor van de luisteraar en het gros van de songs is zeker geen doorsnee metal/rock. Hoewel de band hier en daar een steek laat vallen is deze nog in groei en kan er dus nog veel verwacht worden.
Meer over Stone Sour
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
