Daar is hij dan: het eerste volledige album van Tapage & Meander. De twee Nederlanders kennen elkaar echter al een hele tijd. Een aantal jaar geleden hielden ze zich vooral vooral bezig met dark- en hardcore. Meander is dan ook vooral bekend onder de naam Ophidian, welke hij gebruikt voor zijn gabberprojecten. Na hun aangename Ep van ongeveer vijf jaar terug vonden ze eindelijk nog eens tijd om met zijn tweetjes in de studio te duiken.
De muziek van dit duo valt wellicht het beste te omschrijven als een cocktail van idm, industrial en ambient. Melodieuze waves zetten de toon terwijl grove kraakritmes de textuur bepalen. Zoals wel vaker bij hardcore producers het geval is, hoeft het allemaal niet ingewikkeld te klinken. Dat resulteert in een toegankelijk album zonder al te veel verwarrend geneuzel.
Het is overduidelijk dat Tapage & Meander twee ritmebeesten zijn. In elk nummer zijn beats prominent aanwezig. Ze knisperen (‘Hydrostatic Skeleton’) en zijn meestal uitstekend uitgewerkt. In sommige stukken gaat hun fascinatie zelfs zo ver dat harde breakcore beats de fundamenten aantasten met uiteenlopend geratel. Onder andere in ‘Plankton’ wordt het wel wat heftiger maar voor de echte breakcore adepten is dit natuurlijk lauwe koek. ‘Etched in Salt’ is dan ook netjes binnen de lijntjes gekleurd.
Wat de melodieën betreft ligt het enigszins anders. Die zijn meestal warm, harmonisch en beïnvloed door de acid baslijnen. Ze klinken zacht en contrasteren tegenover de breakbeats die op de voorgrond rollen. Zonde dat deze melodieuze waves het nummer niet van de grond kunnen halen of de diepte in trekken. De muziek blijft net iets te beredeneerd.
Aan de technische kant valt weinig aan te merken aangezien de nummers goed in elkaar zitten. De tonen die achter de metalen structuren van ritmes schuilgaan moeten echter wel hun inwerking hebben om van een succes te kunnen spreken. Dat is op ‘Etched In Salt’ helaas niet het geval. De sprankelende deuntjes zijn niet expressief of innovatief genoeg; eerder voorspelbaar.
‘Etched In Salt’ is een boeiende plaat vol vloeiende en boeiende ritmes maar met minder avontuurlijke melodieën. De uitwerking is bijzonder en luistert aangenaam weg, zonder daarmee treffend over te komen.
