Wie het in eigen beheer uitgebrachte ep'tje 'Because of the Sun' van Taranis beluistert, zal niet van de verveling omkomen. Hoewel de sound van dit Wetterse kwintet verre van uniek te noemen is, laten ze aardig wat gezonde ambitie en ideeën horen. Het is alleen jammer dat een haperende uit- en afwerking meer dan eens roet in het eten komt gooien.
Dat Taranis meer wil dan het gemiddelde (indie)pop-en-rockbandje is in elk nummer van de ep te horen. Er wordt veel aandacht besteed aan composities en kleur in de arrangementen, wat meteen de sterke kanten van de groep zijn. Opvallend daarbij is de voorkeur voor soms afwijkende songstructuren en de prominente plaats van de vibrafoon die niet gereduceerd wordt tot kleffe akkoordjes of knullige riedeltjes, maar echt volwaardig meespeelt. Bovendien worden de songs geschakeerd opgebouwd en vertonen ze tekenen van muzikale complexiteit zonder dat die er dik opgesmeerd worden.
Opener 'Listen to the Wail' is meteen de track die het best afgewerkt klinkt: een song die door de zwevende, licht weemoedige jazzy harmonie en de resoluut poppy uitwerking ervan verwijst naar de oudere dEUS en Zita Swoon. Deze referenties duiken op het schijfje wel meer op, zeker wanneer er voor tweestemmige zangpartijen gekozen wordt. Het leuke aan 'Listen to the Wail' is dat gitaar, vibrafoon en bas elk een eigen rol spelen en als een puzzel ineen lijken te passen, waarbij orgel en strijkers later voor een verdere inkleuring zorgen. Toch kan deze kleine parel nog wat slijpwerk gebruiken, voornamelijk bij het in vergelijking met de rest van het nummer ideearme en teleurstellende einde.
Om variatie zit Taranis op 'Because of the Sun' niet verlegen. Het bijna tien minuten durende 'You & Me' wisselt feedbackende gitaren, een oosters aandoende melodie en een lichtere sound moeiteloos voor een brommend, dreunend en licht slepend geluid of een stompende rocker, waardoor een doorgecomponeerd muziekstuk ontstaat. Dat verliest echter veel impact door de iets te tamme sound en het gebrek aan ritmische scherpte. In tragere songs als 'Margritte Ivanic' en 'New Year's Eve Party Meeting' stelt zich dan weer een tempoprobleem. Niet helemaal strak gespeeld, gaat de ritmiek houterig klinken, waarmee het legere geluid van het laatstgenoemde nummer wat schamel wordt. Nochtans zijn er ook hier de nodige sporen van muzikale ambitie te vinden, zoals de accenten die het klassieke songverloop doorprikken of een canon waarbij gitaar en vibrafoon elkaar kort op de hielen zitten.
Als commercieel uitgebrachte release zal 'Because of the Sun' moeilijk kunnen overtuigen. Daarvoor is de afwerking te beperkt en zijn er te veel mankementjes te horen. Dit kan echter niet verstoppen dat het schijfje het werk is van een groep met een gezonde dosis muzikaliteit en de ambitie om niet zomaar mee te drijven in de stroom van de sound-a-likes.
Meer over Taranis
Verder bij Kwadratuur
