Amerika wordt er helemaal dol van, terwijl in er in Europa weinig hanen naar kraaien: drievoudig Grammy winnaar Brian Setzer komt met zijn orkest na bijna tien jaar nog eens richting Lage Landen. Dat is een erg opmerkelijk feit, vermits deze Stray Cats frontman met zijn unieke gitaarstijl en zijn mix van swing en rockabilly in een heuse bigbandbezetting over de grote plas een ware heldenstatus lijkt te hebben die goed is voor de verkoop van honderdduizenden platen. Laatste wapenfeit van het achttienkoppige vetkuivengezelschap, 'Christmas Rocks', bundelt de twintig hoogtepunten uit 'Boogie Woogie Christmas' (2002) en 'Dig That Crazy Christmas' (2005): klassiekers die samen bijna een miljoen keer over de toonbank gingen. Rode draad is vanzelfsprekend de barre winterperiode en figuren als de kerstman of sinterklaas; helemaal in thema zomer dus.
Swingen, swingen en nog eens swingen is de boodschap. In heuse glamour en glitterstijl dwingt 'Gettin' in the Mood (for Christmas)' tot stevig shaken op de alom gekende blazermelodie. Zelfs tragere jives als 'Boogie Woogie Santaclaus' zijn heuse traditionele heupwiegers die de jaren '50 en Frank Sinatra's geest weer levendig maken. 'Winter Wonderland' (Andrews Sisters), 'Jingle Bells' of zelfs een cantate van Johann Sebastian Bach ('Herz und Mund und Tat und Leben') krijgen een geweldige rock'n'roll-touch aangemeten. Een stevige solo op Setzers surfgitaar, een uit de rij schietende trombone ... het is allemaal onderdeel van de show. Wie zich even in Vegas wil wanen, kan in dit parodieplaatje allicht aardig zijn ding vinden. Dit is immers muzikaal entertainment van topniveau. Wat enkel mist, is een stevig croonende frontman, want de vijftig jarige New Yorker moet zich vaak verplicht beperken tot wat schor geschreeuw of oppervlakkig stemgeluid, waardoor 'White Christmas' aan kracht moet inboeten. Dit is dan ook vooral muziek met sfeer en stevige bigband-arrangementen. De instrumentale transformatie van de klassieke Notenkrakersuite van Tsjaikovski in een fonkelend jazzepos dat ook de verschillende etappes van het originele ouverture respecteert, is ronduit geniaal en veel meer dan een vlotte, populistische Night of the Proms-omschakeling. Traditionele kerstliedjes worden mooi opgepoetst en in een briljant glamourkleedje gestoken. Uitschieters zijn een Spaans gekruid, instrumentaal 'Angels We Have Heard on High' ("gloria / in excelsis deo") dat van klassiek in een wilde rockversie omschakelt, een heerlijk swingende bluesversie van 'Sleigh Ride' (Leroy Anderson) die echt alle remmen losgooit of het door Setzer zelf geschreven 'Santa Has a Hot Rod' waarin de voorliefde voor rockabilly helemaal tot uiting komt.
Meer Amerikaans dan The Brian Setzer Orchestra is haast niet mogelijk. Alle clichés die met Kerstmis kunnen geassocieerd worden, komen hier boven. Dat is allicht ook de reden waarom men over de oceaan helemaal verliefd is op Setzers glamour en glitter bigband-explosies. Verder dan de leuke, herkenbare melodietjes wordt niet vaak gekeken, maar wie dit wel doet, ontdekt een muzikale fijngevoeligheid die 'Christmas Rocks' echt een erg leuke plaat maken.
Meer over The Brian Setzer Orchestra
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
