Scandinavische kwaliteit komt steeds bovendrijven. Een waarheid als een koe die telkenmale bevestigd wordt, onder meer door dit zeer sterke The Legion. Hoewel de black metal met ballen en de nodige melodie meer dan eens herinneringen oproept aan het werk van Naglfar, Devian of Marduk, weet dit vijftal zich te onderscheiden dankzij toch net andere songs. 'A Bliss To Suffer' is dan ook een sterk staaltje vakmanschap.
Heel vaak zijn Scandinavische bands een ware duiventil en ook The Legion heeft alweer wat wissels doorgevoerd op bezettingsvlak. Nieuw zijn bassist Andersson en terug van weggeweest is schreeuwlelijk Martinsson. Deze laatste is toch een bepalende factor voor het geluid van het kwintet. Net als bij Keep of Kalessin of Lord Belial houdt Martinsson zich ver weg van ijl geschreeuw en hoog gekrijs en bedient hij zich van een vrij lage edoch behoorlijk ziekelijke rochel. Let wel: het is nog lang geen death metalzang, maar klinkt heerlijk goor, iets wat de muziek van The Legion wonderwel past. Hoewel de band geregeld de voet op het gaspedaal duwt (zoals in opener 'Shining Redemption'), gedijt het geheel net dat beetje beter in een soortement opgefokt midtempo, waarbij de melancholische en sferische keyboardpartijen een mooie ondersteuning vormen voor de bevreemdende gitaarmelodieën en -harmonieën. Op een haast perverse manier laat The Legion overal de nodige melodie doorschemeren, maar echt gemakkelijk voelt een mens zich er niet bij, want er is net dat kleine kantje af, dat beetje extra dat het eindresultaat verstorend en griezelig maakt. Dat pleit in het voordeel van deze heren, want het eindresultaat is net daardoor relatief toegankelijk, maar toch extreem genoeg om niet als soft te kunnen worden betiteld. 'A Toil Beneath the Skin' is daar een goed voorbeeld van: de gitaren raggen niet op het hoogste tempo, maar laten geregeld cleaene partijen horen, terwijl op de achtergrond kille keyboards een zwarte mis-gevoel oproepen. Ook 'Blood, Be Gone!' begint verdraaid creepy, met een wel heel erg onrustwekkende gitaarlijn die dankzij wat effecten een onaards gevoel doet ontstaan. Daarna trekt de band echter stevig van leer met de snelste riffs en drums van de hele schijf.
Afwisseling troef op 'A Bliss To Suffer' en dankzij de akelige melodieën blijft het geheel bijzonder lang in het geheugen plakken. The Legion bewijst dat een band niet constant moet doorraggen om black metal te zijn en dat melodie evenzeer een plaats heeft in extreem gitaargeweld.
Meer over The Legion
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
