Soms zijn er van die muzikanten die er steevast in slagen om erg sterke platen uit te brengen, ook al krijgen ze daar niet altijd de waardering voor die ze verdienen. Devon Graves is zeker en vast zo iemand: wie hem nog kent van bij Psychotic Waltz (nu trouwens aan een gevierde reünie bezig) weet al dat de man niet voor een gat te vangen is. Hij maakte vervolgens excellente platen met Dead Soul Tribe, maar blijkbaar frustreerde het Graves dat die act nooit echt potten brak. Terug naar het tekenbord en een nieuwe band samenstellen. Zodoende kwam The Shadow Theory boven water, met naast Graves ook bassist/multi-instrumentalist Kristoffer Gildenlöw in de gelederen. En het mag gezegd worden: dit is alweer een schot in de roos!
Graves hield altijd al van de bizarre kantjes van de muziek, gecombineerd met een oor voor heerlijk memorabele melodieën, warse songstructuren en uitgekiende emoties. Dat is bij The Shadow Theory niet anders, al is het wel zo dat deze act door de band genomen harder en progressiever klinkt dan Dead Soul Tribe. Ook de panfluit is opnieuw van de partij en dat is altijd een leuke verrassing. Graves zelf zingt trouwens erg afwisselend op dit album, want naast zijn breekbare timbre en zijn iets potiger uithalen, schreeuwt, fluistert en spreekt hij de luisteraar toe in een verhaal dat beangstigend en bevreemdend werkt.
Muzikaal gezien zijn de heren niet op één genre vast te pinnen, waardoor het geheel alweer moeilijk in een hokje onder te brengen valt, en zo hoort het ook. Naast erg fragiele en ingetogen stukken, waar Graves als een angstig kind smeekt om geholpen te worden, zijn er heuse beukpassages waar de gitaren lekker loos mogen gaan met gierende solo's en een Graves die fors uithaalt. Die emotionele achtbaanrit werkt quasi perfect en komt nergens gekunsteld over, waardoor het een waar plezier is om naar dit album te luisteren. Uitschieters opsommen is overigens onmogelijk, want dit is alweer zo'n plaat die een luisteraar ademloos achterlaat gedurende de hele rit, en dat is pas een ware krachttoer.
Wie Dead Soul Tribe iets te zacht vond, zal vast en zeker bij The Shadow Theory aan zijn trekken komen. Maar het grote voordeel is dat de sterkste kanten van die act (songwriting, oprechte emotie en spelen met invloeden) ook hier ten volle aanwezig zijn. Een ware aanrader alweer, en het valt te hopen dat het deze keer wel raak is voor mijnheer Graves.
